«Σύμφωνα με τη βιβλική καί πατερική διδασκαλία της Εκκλησίας μας, οί δαίμονες ανήκαν αρχικά στίς τάξεις των ασωμάτων αγγελικών δυνάμεων καί δημιουργήθηκαν, όπως όλοι οι άγγελοι, άπό τόν Θεό. Ό Θεός, δηλαδή, από άπειρη αγαθότητα τους έφερε στην ύπαρξη, με σκοπό νά συμμεριστούν κι αυτοί, ως λογικά όντα, τή μακαριότητά Του.
Πλάστηκαν, λοιπόν, άκακοι καί αγαθοί, μέ ελεύθερη βούληση καί επιθυμία. Δεν υπήρχε ίχνος πονηρίας και ακαθαρσίας στή φύση τους, γιατί ό Θεός δεν δημιούργησε δαίμονες αλλά αγγέλους. Ποτέ, άλλωστε, δέν δημιούργη σε ό Θεός κάτι «κατ' ούσίαν» κακό· όλα τά δημιουργήματά Του ήταν «καλά λίαν» (Γέν. 1:31).
Ό αρχηγός των δαιμόνων, μάλιστα, ό Εωσφόρος, ήταν ό λαμπρότερος καί σοφότερος άπ' όλους τους αγγέλους. Παρ' όλα τά χαρίσματα, όμως, μέ τά οποία ήταν προικισμένος, έπεσε σ΄ ενα τραγικό καί συνάμα μοιραίο σφάλμα: Σκέφτηκε αλαζονικά ν' αναρριχηθεί στό θρόνο του Θεού, νά γίνει άπό μόνος του θεός, όμοιος μέ τόν Δημιουργό του. Δέν θέλησε, δηλαδή, ν' ακολουθήσει, όπως οί άλλοι άγγελοι, τό δρόμο της τελειότητας μέ τή μετοχή του στίς άκτιστες ενέργειες του Θεού, άλλα προτίμησε τήν αυτοθέωση, τήν ισοθεΐα.
Ή σκέψη του, βέβαια, αυτή σήμανε καί τήν καταστροφή του: "Επεσε σάν αστραπή άπό τόν ουρανό, όπως μαρτυρεί τό Ευαγγέλιο (Λουκ. 10:18). Κι ήταν ή πτώση του τρομακτική. Κατασυντρίφθηκε εξαιτίας της αλαζονείας του. "Εχασε τό υψηλό, ουράνιο αξίωμά του. 'Από φωτεινότατος αρχάγγελος έγινε σκοτεινότατος δαίμονας.
Ή τραγική αυτή πτώση περιγράφεται αλληγορικά, σύμφωνα μέ πολλούς πατέρες, άπό τόν προφήτη Ησαΐα, στην πρόρρηση του γιά τήν πτώση του βασιλιά της Βαβυλώνας: «Πώς έπεσε άπό τόν ουρανό ό Εωσφόρος, πού ανατέλλει τό πρωί; Πάνω στή γή συντρίφθηκε...Είπες μέσα σου: "Στον ουρανό θ' ανέβω, τό θρόνο μου θά στήσω πάνω άπό τ' αστέρια τ' ούρανοϋ... Θ' ανέβω πάνω άπό τά σύννεφα καί μέ τόν "Υψιστο όμοιος θά γίνω"» (Ήσ. 14:12-14).
Περιγράφεται, επίσης, άπό τόν προφήτη Ιεζεκιήλ στό θρήνο του γιά τήν καταστροφή του βασιλιά της Τύρου: «Ύπερηφανεύθηκε ή καρδιά σου καί είπες: "Θεός είμαι εγώ, κάθησα στό θρόνο του Θεού"... Έσύ ήσουν υπόδειγμα τελειότητας καί στεφάνι ομορφιάς. Ζούσες μέσα στην τρυφή του παραδείσου του Θεού. Φορούσες κάθε πολύτιμο πετράδι... "Ησουν άμεμπτος στή ζωή σου άπό τήν ημέρα πού πλάστηκες, ωσότου αμάρτησες... Επειδή ήσουν όμορφος, ύπερηφανεύθηκε ή καρδιά σου· έτσι, ή σοφία σου διαφθάρηκε μαζί μέ τήν ομορφιά σου. Γιά τίς πολλές σου αμαρτίες σέ πέταξα στή γη...» (Ίεζ. 28:2,12-15,17).
Ο διάβολος ηθέλησε να γίνει και αυτός «θεός» διότι εζήλεψε την δόξα και μεγαλοπρέπεια του αληθινού Θεού.
Όμως επειδή δεν το πέτυχε, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν η πτώση του, και μήν μπορώντας νά βλάψει τόν ίδιο τόν Θεό, στράφηκε εναντίον της δημιουργίας Του καί κατεξοχήν εναντίον του άνθρωπου, πού ήταν τό τελειότερο επίγειο δημιούργημα Του.
"Ετσι, μέ πονηρό καί ύπουλο τρόπο, προκάλεσε τήν ανθρώπινη τραγωδία. Κατάφερε, δηλαδή, μέ δόλωμα τήν ισοθεΐα (Γέν. 3:5), ν' απογυμνώσει τόν άνθρωπο άπό τή θεία χάρη καί νά τόν βγάλει άπό τόν παράδεισο πετυχαίνοντας και αυτό που ήθελε. Να λατρεύεται ο ίδιος ως «θεός»!!!
Οι δαίμονες ηθέλησαν ΔΟΞΑ και οι άνθρωποι ΓΝΩΣΗ για να ανέβουν πιο ψηλά απο κει, που ήταν ταγμένοι!
Απο την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ο σατανάς, προσπαθεί να μας επιβληθεί ως θεός στην θέση του αληθινού Θεού. Σε κάθε εποχή έχει οπαδούς, που είτε απο ανάγκη είτε απο φόβο, τον αναγνωρίζουν ως προστάτη τους και εκτελούν τα θελήματά του.
Οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να καταλάβουν, να γνωρίσουν και ν΄ αγαπήσουν τον Δημιουργό τους, όχι γιατί δεν είχαν τα αναγκαία πνευματικά εφόδια, αλλά γιατί η λογική του νου τους παραπλανήθηκε κι αποπροσανατολίσθηκε απο τους πονηρούς αγγέλους, που ζήλεψαν την Δόξα του Θεού και θέλησαν, κι αυτοί, να γίνουνε θεοί στα μάτια των ανθρώπων.
Έτσι χρησιμοποίησαν τις μεγάλες ικανότητες, γνώσεις και δυνατότητες, με τις οποίες ήταν προικισμένη και ανώτερη (απ΄ εκείνη των ανθρώπων) φύση τους, για να υπηρετήσουν την δική τους ματαιοδοξία. Με την αόρατη, ανεπαίσθητη και ακατάληπτη, στους ανθρώπους παρουσία, δράση και επέμβασή τους στη φύση, ζωή, συμπεριφορά και σκέψη των ανθρώπων, κατάφεραν ν΄ αποπροσανατολίσουν το ενδιαφέρον, και όλες τις νοητικές λειτουργίες, να υποκλέψουν τον θαυμασμό, το δέος, την εμπιστοσύνη και την φιλία, και να σφετερισθούν την αγάπη, τον σεβασμό και την λατρεία των ανθρώπων.
Έτσι οι άνθρωποι θεοποίησαν, κατά τόπους, καιρούς και εποχές, όλα τα στοιχεία της φύσης, που φαίνονταν να εξουσιάζονται απο άγνωστες σ΄ αυτούς δυνάμεις, καθώς και όλους τους πονηρούς αγγέλους που έκαναν αισθητή την παρουσία τους, ερεθίζοντας άλλοτε τις νοητικές λειτουργίες, κι άλλοτε τις αισθήσεις τους. Και όλα τα ανεξήγητα σ΄ αυτούς φαινόμενα, είτε φυσικά (εκλείψεις, αστραπές, σεισμούς κ.λπ), είτε τεχνητά (επιδείξεις δαιμόνων), οι άνθρωποι τα θεώρησαν ως εκδηλώσεις εύνοιας ή οργής Θεών, για την επέλευση ή αποτροπή των οποίων, έπρεπε συνέχεια, άλλοτε φανερά (προς γενικό όφελος) άλλοτε κρυφά (προς ατομικό και μυστικό όφελος), να προσφέρουν δώρα και θυσίες ευχαριστιών ή εξευμενισμού (μια ματιά εις τα σύγχρονα ντοκυμαντέρ που δείχνουν διάφορες φυλές του κόσμου, θα σας πείσει δια του λόγου το αληθές).
Μέσα απο αυτήν την διαδρομή, γεννήθηκαν όλες οι αρχαίες θρησκείες και τα αρχαία μυστήρια της ειδωλολατρείας και δαιμονολατρείας, των οποίων ΟΛΩΝ κοινό σημείο είναι η Μαγεία.
Γι΄ αυτό και ο Κύριος Ιησούς Χριστός λέει προς το ανθρώπινο γένος «πάντες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ, κλέπται εἰσὶ καὶ λῃσταί» (Ιω. 10,8). Δηλαδή «όλοι αυτοί που εξουσίαζαν τον νου και την ζωή σας ΠΡΙΝ να έλθω εγω, σαν άνθρωπος, ήσαν όλοι τους κλέφτες και ληστές (γιατί το μόνο που έκαναν ήταν να σας ξεγελούν, για να κλέβουν απο σας την Αγάπη, που έπρεπε να εκδηλώνετε, μ΄ ευγνωμοσύνη, προς τον Δημιουργό σας και να ληστεύουν,απ΄ τα σώματά σας, τις ψυχές σας)».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου