ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΔΙΑΣΠΑΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (27ο ΜΕΡΟΣ)

Εν τω μεταξύ την σκυτάλη του Αρχιεπισκοπού θρόνου των Αθηνών ανέλαβε ο Σπυρίδων Βλάχος. Αναφερόμενος ο .Αρχιεπ/πος Σπυρίδων, κατά την πρώτην συνεδρίαν της ΙΣΙ, της το παλαιοημερολογιτικόν ζήτημα, ως τούτο ενεφανίζετο κατά την εποχήν της αναρρήσεως αυτού εις τον Αρχιεπ/κόν θρόνον, έλεγεν ότι εύρεν ούτος τούτο «εις κατάστασιν αυτόχρημα γαγγραίνης».
Ιδού πώς εν επισήμω συνοδικώ ανακοινωθέντι περιγράφεται η κατάστασις αύτη απο τον ίδιο:

«Ουδείς νόμος ίσχυε και ουδεμία απαγορευτική διάταξις επεβάλλετο εις αυτούς (τους παλαιοημερολογίτας). Καθηρημένοι δι' επαισχύντους πράξεις παρά της επισήμου Εκκλησίας εξηκολούθουν εμφανιζόμενοι ως ιερείς δι' απλής προσχωρήσεως εις τον παλαιοημερολογιτισμόν, χοιροβοσκοί ετέλουν Επισκοπικά καθήκοντα και εξωμόται είχον το θράσος να κηρύττωσι σχισματικούς απαξάπαντας τους ορθοδόξους Έλληνας χριστιανούς και άκυρον το βάπτισμα αυτών, αξιούντες να χρίωσιν αυτούς εκ νέου δι' «ορθοδόξου», κατ' αυτούς, μύρου, αγνώστου προελεύσεως. Καθ' ον χρόνον ναοί και παλαιαί ιστορικαί Μοναί, σεμνώματα της ορθοδόξου Ελληνοχριστιανικής παραδόσεως, έκλειον τας πύλας των και κατηρειπούντο λόγω των γνωστών συνθηκών, ως μύκητες εξεφύτρωνον και κατεσπίλουν το ιερόν εδάφιον της ενδόξου γης δήθεν «Ναοί» και «Μοναί» παλαιοημερολογιτικαί, εν τη πραγματικότητι δε καταγώγια και λησταρχεία, άνευ ουδενός ελέγχου και ουδεμιάς ουδαμόθεν αδείας» («Εκκλησία» 1953 σ. 49.).

Αυτά όμως λέγει ο Σπυρίδων Βλάχος. Ας δούμε όμως τα γεγονότα απο αυτόπτη μάρτυρα των γεγονότων της εποχής εκείνης.

«Ο Σπυρίδων επεσκέφθη τον πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον, μετά του οποίου συνεδέετο (παλαιότερα) απο μακρού χρόνου αδελφικής φιλίας, διότι εκτός των άλλων τους είχον συνδέσει κοινοί αγώνες δι΄ αδελφικής φιλίας, διότι εκτός των άλλων τους είχον συνδέσει κοινοί αγώνες εν Μακεδονία και αλλαχού κατά των βαρβάρων κατακτητών, και είπε προς αυτόν τα εξής
«Χρυσόστομε, η Εκκλησία μας έκαμε Πρίγκιπας, πρέπει να φροντίσωμεν να διαλύσωμεν την Μονήν της Κερατέας (εις την οποία εκείνην την εποχή έγιναν μεγάλα σκάνδαλα), η οποία δεν είναι κέντρον ευσεβείας, αλλά κέντρον εκμεταλλεύσεως... κατόπιν θα εύρωμεν λύσιν επι του παλαιοημερολογίτικου ζητήματος....»
Ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος και η παρ΄ αυτώ Ιερά Σύνοδος, επίστευσαν εις τους λόγους του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος, ότι πράγματι ενδιαφέρεται δια την ενότητα της πίστεως και την τήρησιν των Ιερών Κανόνων και ότι όντως επιθυμεί την διάλυσιν της παρατάξεως των αντικανονικών Επισκόπων, παρακινούμενος εξ΄ ενθέου ζήλου προς τους Θείους και Ιερούς Κανόνας, οίτινες παρεβιάσθησαν δια των αντικανονικών χειροτονιών.
Όμως άλλος ήτο ο πραγματικός του σκοπός, ως εκ των υστέρων αποδείχθει. Σκοπός του ήτο η δίωξις σύμπαντος του κόσμου των παλαιοημερολογιτών και δή της πνευματικής ηγεσίας αυτών. Τούτο κατεδηλώθη κατά τους σφοδρούς διωγμούς, συνισταμένους εις εξορίας, και εις κλείσιμον των ιερών Ναών των υπαγομένων εις τον πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομον». (Καραμήτσου - Γαμβρούλια ''Η ΑΓΩΝΙΑ ΕΝ ΤΩ ΚΗΠΩ ΓΕΣΘΗΜΑΝΗ σελ. 235-236).

Το παράδοξον και περίεργον είναι ότι εκινήθη εντελώς αντίθετα απ΄ ότι υπεσχέσθη εις τον πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο. Η μονή της Κερατέας υφίστατο και ελειτούργει ανενοχλήτως και μετά την αποκάλυψιν των τότε σκανδάλων! Τότε ο πρ. Φλωρίνης αντιλαμβανόμενος την κοροιδίαν υπό του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος και τους διωγμούς εις τους οποίους προέβη, ανακοίνωσε την έκδοσιν της ενωτικής 13/26-9-1950 Εγκυκλίου υπ΄ αριθ. 13 αναφέροντας τα εξής

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΑΡ. 13,

«Προς τους ευλαβέστατους Ιερείς της καΘ' ημάς
άγιωτάτης Εκκλησίας των Γνησίων ΌρΘοδ. Χριστιανών

Τέκνα έν Κυρίω αγαπητά
Χάρις ύμίν και ειρήνη παρά Θεού, παρ' ημών δε ευχή και ευλογία
Ή Ιερά Σύνοδος της καθ' ημάς Άγιωτάτης Εκκλησίας, Λαβούσα ύπ' όψιν πληροφορίας, καθ' ας τινές των ευλαβέστατων ιερέων ημών άμελούσι τήν έκπλήρωσιν τών καθηκόντων αυτών βάσει τών Θείων και Ιερών Κανόνων και της ύφ' ημών δοθείσης ομολογίας κατά το σωτήριον έτος 1935, προαγόμεθα όπως υπόμνήσωμεν πάσιν αύτοίς τά ακόλουθα:
Κατά το σωτήριον έτος 1935 έκηρύξαμεν τήν Έκκλησίαν τών Καινοτόμων νεοημερολογιτών σχισματικήν. Έπαναλαμβάνομεν και αύθις τήν τοιαύτην διακήρυξιν και κατά συνέπειαν έντελλόμέθα τήν έφαρμογήν τοϋ Α' Κανόνος του Μεγάλου Βασιλείου δεδομένου δτι τά υπό τών νεοημερολογιτών τελούμενα Μυστήα, ως σχισματικών όντων τούτων, στερούνται της αγιαστικής χάριτος.
Ωσαύτως ούδένα νεοημερολογίτην δέον νά δέχησθε εις τους κόλπους της καθ' ημάς Άγιωτάτης Εκκλησίας και κατά συνέπειαν νά έξυπηρετήτε τούτον, άνευ προηγουμένης ομολογίας δι' ής νά καταδικάζη ούτος τήν καινοτομίαν τών νεοημερολογιτών και νά κηρύσση τήν Έκκλησίαν τούτων σχισματικήν. Προκειμένου δε περί βαπτισθέντων υπό τών καινοτόμων νά μυρώνωνται δι' Αγίου Μύρου, ορθοδόξου προελεύσεως, τό όποιον ευρίσκεται έν άφθονία παρ' ημίν.
'Επι ταύτη δε την εύκαιρία, άπευθύνομεν προς πάντας τους Γνησίους Όρθοδόξους Χριστιανούς υστάτην έκκλησιν καλούντες αυτούς πατρικώς, όπως προσέλθωσιν είς ένωσιν μεθ' ημών, ην επιβάλλει τό συμφέρον του ίερού υπέρ της πατρώας εύσεβείας ημών αγώνος και αποτελεί τόν διακαή πόθον πάντων ημών.
Προσκαλούντες δε υμάς, αίρομεν τά έξ υπαιτιότητας ημών δημιουργηθέντα σκάνδαλα και προς τούτο άνακαλούμεν και άποκηρύσσομεν πάν ό, τι άπό του έτους 1937 έως σήμερον έγράφη και ελέχθη ύφ' ημών, διά κηρυγμάτων, διασαφήσεων, δήμοσιευμάτων, και εγκυκλίων, άπάδον και άντιστρατευόμενον προς τάς αρχάς της Όρθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας του Χριστού και ύφ' ημών διεξαγόμενου Ίερού Αγώνος υπέρ της Όρθοδοξίας, ούτινος τό κήρυγμα περιλαμβάνεται έν τη έκδοθείση έγκυκλίω υπό της Ιεράς Συνόδου κατά τό έτος 1935 άνευ ουδεμιάς προσθήκης και αφαιρέσεως και αυτόν τόν έπιστημονικόν όρον «Δυνάμει και ενεργεία».
Ταύτα πάντα δηλούμεν δι΄ ύστάτην φοράν, χάριν τών σκανδαλισθέντων χριστιανών, ων έπιθυμούμεν τήν ψυχικήν σωτηρίαν και έπ' εύκαιρίας διακηρύσσομεν, ότι πάντες ήμείς δέον νά φυλάσσωμεν τήν ύφ' ημών δοθείσαν όμολογίαν έν έτει 1935 άκεραίαν μέχρι τέλους της ζωής ημών επικαλούμενοι τό έλεος του Θεού διά πάσαν παρέκκλισιν.

Στώμεν όθεν καλώς
Μετ' ευχών Διαπύρων
Ή Ιερά Σύνοδος
Ό Πρόεδρος Ό πρώην Φλωρίνης ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
τά μέλη Ό Κυκλάδων ΓΕΡΜΑΝΟΣ,
Ό Χριστιανουπόλεως ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ,
Ό Διαυλείας ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ»

Η Εγκύκλιος αυτή ήταν ενωτική. Διό εγράφη εν πνεύματι οικονομίας και συγκαταβάσεως προς ένωσιν, ο δε λόγος ταύτης εμφανίζεται αμφίνοος και αναιρών τα πρόδηλα δι΄ υποδηλουμένων. Η εν αυτή δήλωσις εμμονής εις την ομολογίαν του 1935 και εις τας «αρχάς της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας του Χριστού», βεβαίως, αναιρεί τα εν τη Εγκυκλιώ ορθοδόξως απάδοντα. Δηλαδή το ότι «τα υπό των νεοημερολογιτών τελούμενα Μυστήρια» «στερούνται της αγιαστικής Χάριτος», το ότι οι προσερχομένοι εις την ένστασιν καινοτόμοι δέον όπως αναμυρώνωνται και την ανάκλησιν του όρου «δυνάμει και ενεργεία». Εφ΄ όσον το κήρυγμα της Εγκυκλίου του 1935 όπως λαμβάνεται «άνευ ουδεμίας προσθήκης και αφαιρέσεως», έπεται ότι ισχύει η ομολογία ταύτης, η κηρύττουσα «την Εκκλησίαν των καινοτόμων νεοημερολογιτών σχισματικήν» δυνάμει. Δηλαδή ότι η Εκκλησία αύτη, ηγούν η καινοτόμος Ιεραρχία, εκηρύχθη σχισματική αφ΄ εαυτής και υπό των Ορθοδόξων ενισταμένων, όχι όμως εισέτι και παρά του αρμοδίου πρός τούτο εκκλησιαστικού οργάνου, ήτοι της πανορθοδόξου Συνόδου, ή των απανταχού κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών δι΄ αποφάσεων αυτών εν ομονοία Ορθοδοξίας.
Συνεπώς το πνεύμα της Εγκυκλίου του 1950 συμφωνεί βασικώς προς τα κείμενα της Διαμαρτυρίας και Δηλώσεως του 1935. Ούτω τα εν τη Εγκυκλίω του 1950 λεγόμενα αορίστως «σκάνδαλα» προδήλως δεν αναφέρονται εις την πίστιν, αλλά εις την οικονομίαν του λόγου των γραφέντων και λεχθέντων «απο του έτους 1937 εως σήμερον», ήτοι του 1950. Διο και το νέον στοιχείον περί αναμυρώσεως των προσερχομένων εκ της καινοτομίας, εν τη πράξει παρέμεινεν ανενέργητον, όσον αφορά εις τον πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον.
Αυτό βεβαίως ομολογούν και οι ίδιοι οι αντικείμενοι προς τον πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομον. Ομολογούν οι ίδιοι ότι ο πρ. Φλωρίνης «αυτήν την Εγκύκλιον του 1950» «ποτέ δεν την εφάρμοσε». Ούτος, λέγουν, «ποτέ δεν επίστευσεν» εις αυτήν ως και οι προς τούτον αντιλέγοντες, ήτοι εν τω πνεύματι του ενεργεία, «αλλά και επανήλθε» κατ΄αυτούς «εις την προτέραν» «κατάστασιν» του δυνάμει. Ο Φλωρίνης, τονίζουν, «δεν επίστευσεν» ότι οι ΓΟΧ «είναι ιδιαιτέρα Εκκλησία» αλλά υποστήριζεν, ότι ούτοι αποτελούσι την αλύμαντον (αβλαβή και σώα) πλευρά και φρουρά πίστεως εντός της εν Ελλάδι Εκκλησίας (Ιερομονάχου Αμφιλοχίου «Γνώσεσθαι την αλήθειαν» Αθήναι 1984 σ. 20-23). Διό τον Δεκέμβριον του ιδίου έτους, 1950, ο πρώην Φλωρίνης δηλώνει και εις την Φωνήν της Ορθοδοξίας και εις την εφημερίδα Βραδυνή, ότι αμυνόμενος έπραξε τούτο, δηλαδή υπέγραψε την Εγκύκλιον του 1950. Το αυτό δέ επανέλαβε και εν έτει 1953. Ο σκοπός του ήτο όπως ενώση τούτους (ΓΟΧ) όντας διηρημένους. Ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος και οι λοιποί μετ΄ αυτού Αρχιερείς προέβησαν εις την έκδοσιν της ανωτέρω Εγκυκλίου, αγωνιώντες δια την ενότητα του παλαιοημερολογίτικου κόσμου και ενδιαφερόμενοι δια την ακρίβεια της πίστεως, εν΄ όψει δέ και των προβλεπομένων διωγμών, τους οποίους έπρεπε να αντιμετωπίση σθεναρώς και ηνωμένος ο κόσμος των ΓΟΧ.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ