(Σ.Σ. ΕΠΕΙΔΗ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ-ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ, ΔΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΙΣ ΚΟΨΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΥΡΑΖΕΤΑΙ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ, ΘΑ ΤΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΕΙΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΜΑΣ, ΟΠΟΥ ΘΑ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΑ. ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΜΑΣ ΕΚΕΙ ΑΠ ΟΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ ΒΛ. 16ο ΜΕΡΟΣ)
Μετά την εκ της εξορίας επάνοδον των Αρχιερέων ανασυγκροτείται και πάλιν η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών απαρτισθείσα εκ των 1) Μητροπολίτου Δημητριάδος Γερμανού ως Προέδρου, 2) πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, 3) Επισκόπου Κυκλαδων Γερμανού και 4) Επισκόπου Βρεσθένης Ματθαίου. Επίσημον όργανον της Εκκλησίας των ΓΟΧ ήτο η «Φωνή της Ορθοδοξίας».
Εις τας αρχάς του 1936 ανεμένετο το πόρισμα απο το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους επί της καταδικαστικής αποφάσεως του Συνοδικού δικαστηρίου, που είχε επιβάλλει ως γνωστόν καθαιρετικάς ποινάς εις τους Αρχιερείς.
Ο Υπουργός Θρησκευμάτων συνέστησε στους Αρχιερείς να μη προβούν σε ιεροπραξίες, εαν δεν βγή το πόρισμα, διότι θα έχουν αντιμέτωπη την ίδια την Κυβέρνηση.
Παραλλήλως ο «πρ. Φλωρίνης» επεχείρησε τότε ταξίδιον ανά τα ορθόδοξα Πατριαρχεία της Ανατολής προς επαναφοράν του παλαιού ημερολογίου εν τη Εκκλησία της Ελλάδος.
Εν τω μεταξύ η Ελληνική Θρησκευτική Κοινότης των ΓΟΧ δια του προέδρου της και 38 μελών άρχισαν να συκοφαντούν τους Αρχιερείς ως προδότας και να τους αποκηρύττουν, διότι δήθεν ζήτησαν μετάνοια για να επιστρέψουν εις την επίσημη Εκκλησία.
Μετά τις συκοφαντίες αυτές, ο Πρόεδρος της Κοινότητος Κων. Μάνεσης με τα 38 μέλη, ξεκίνησαν να επισκέπτωνται τα παραρτήματα και να γράφουν στην εφημερίδα «Κήρυξ των Ορθοδόξων» ότι οι αρχιερείς επρόδωσαν τον αγώνα.
Το σχίσμα αυτό της Κοινότητος και οι κατηγορίες εναντίον των Αρχιερέων περί προδοσίας, έδωσαν την ευκαιρία εις την επίσημη Εκκλησία, να χρησιμοποιήσει αυτή την προπαγάνδα για να πλήξει τις προσπάθειες των Παλαιοημερολογιτών. Άρχισαν να γράφουν στον πολιτικό και θρησκευτικό τύπο ότι οι Αρχιερείς των Παλαιοημερολογιτών ζητούν μετάνοια και συγνώμη για να επιστρέψουν εις την επίσημη Εκκλησία. Ο Δημητριάδος Γερμανός διαψεύδων τα γραφόμενα στον τύπο, απέστειλε επιστολή στην εφημερίδα «Εθνική» σημειώνοντας τ΄ ακόλουθα
«Πρός την αξιότιμον Διεύθυνσιν της εφημερίδος «Εθνική»
Παρακαλώ όπως λάβητε την ευγενή καλωσύνην και διαψεύσητε τα δημοσιευθέντα εις τας εφημερίδας «Ακρόπολις» και «Νέον Φώς» της 6ης τρεχόντος μηνός περί της δήθεν μετανοίας μου κ.λπ. Διαψεύδω με όλην την δύναμιν της ψυχής μου την είδησιν, ότι θα δηλώσω μετάνοιαν και θα ζητήσω συγγνώμην παρά της Συνόδου, διότι ετέθημεν επί κεφαλής των ακολουθούντων το Πάτριον εορτολόγιον και τας ιεράς παραδόσεις της Εκκλησίας, αρκεί να με αποκαταστήσει η Σύνοδος εις την επαρχίαν μου.
Η αποκατάστασίς μου επιβάλλεται προς ικανοποιήσιν του Δικαίου και του κύρους των Θείων και Ιερών Κανόνων, οίτινες κατεστρατηγήθησαν δια της παύσεως και της καθαιρέσεως ημών, μηδέν κακόν διαπραξάντων, αλλ΄ αμυνθέντων υπέρ μιάς αιωνοβίου εκκλησιαστικής παραδόσεως. Τηρώ τας παραδόσεις της Εκκλησίας, ούτε μετάνοιαν δεικνύω, ούτε συγγνώμην ζητώ παρά των αθετούντων τας παραδόσεις.
Μετά την εκ της εξορίας επάνοδον των Αρχιερέων ανασυγκροτείται και πάλιν η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών απαρτισθείσα εκ των 1) Μητροπολίτου Δημητριάδος Γερμανού ως Προέδρου, 2) πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, 3) Επισκόπου Κυκλαδων Γερμανού και 4) Επισκόπου Βρεσθένης Ματθαίου. Επίσημον όργανον της Εκκλησίας των ΓΟΧ ήτο η «Φωνή της Ορθοδοξίας».
Εις τας αρχάς του 1936 ανεμένετο το πόρισμα απο το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους επί της καταδικαστικής αποφάσεως του Συνοδικού δικαστηρίου, που είχε επιβάλλει ως γνωστόν καθαιρετικάς ποινάς εις τους Αρχιερείς.
Ο Υπουργός Θρησκευμάτων συνέστησε στους Αρχιερείς να μη προβούν σε ιεροπραξίες, εαν δεν βγή το πόρισμα, διότι θα έχουν αντιμέτωπη την ίδια την Κυβέρνηση.
Παραλλήλως ο «πρ. Φλωρίνης» επεχείρησε τότε ταξίδιον ανά τα ορθόδοξα Πατριαρχεία της Ανατολής προς επαναφοράν του παλαιού ημερολογίου εν τη Εκκλησία της Ελλάδος.
Εν τω μεταξύ η Ελληνική Θρησκευτική Κοινότης των ΓΟΧ δια του προέδρου της και 38 μελών άρχισαν να συκοφαντούν τους Αρχιερείς ως προδότας και να τους αποκηρύττουν, διότι δήθεν ζήτησαν μετάνοια για να επιστρέψουν εις την επίσημη Εκκλησία.
Μετά τις συκοφαντίες αυτές, ο Πρόεδρος της Κοινότητος Κων. Μάνεσης με τα 38 μέλη, ξεκίνησαν να επισκέπτωνται τα παραρτήματα και να γράφουν στην εφημερίδα «Κήρυξ των Ορθοδόξων» ότι οι αρχιερείς επρόδωσαν τον αγώνα.
Το σχίσμα αυτό της Κοινότητος και οι κατηγορίες εναντίον των Αρχιερέων περί προδοσίας, έδωσαν την ευκαιρία εις την επίσημη Εκκλησία, να χρησιμοποιήσει αυτή την προπαγάνδα για να πλήξει τις προσπάθειες των Παλαιοημερολογιτών. Άρχισαν να γράφουν στον πολιτικό και θρησκευτικό τύπο ότι οι Αρχιερείς των Παλαιοημερολογιτών ζητούν μετάνοια και συγνώμη για να επιστρέψουν εις την επίσημη Εκκλησία. Ο Δημητριάδος Γερμανός διαψεύδων τα γραφόμενα στον τύπο, απέστειλε επιστολή στην εφημερίδα «Εθνική» σημειώνοντας τ΄ ακόλουθα
«Πρός την αξιότιμον Διεύθυνσιν της εφημερίδος «Εθνική»
Παρακαλώ όπως λάβητε την ευγενή καλωσύνην και διαψεύσητε τα δημοσιευθέντα εις τας εφημερίδας «Ακρόπολις» και «Νέον Φώς» της 6ης τρεχόντος μηνός περί της δήθεν μετανοίας μου κ.λπ. Διαψεύδω με όλην την δύναμιν της ψυχής μου την είδησιν, ότι θα δηλώσω μετάνοιαν και θα ζητήσω συγγνώμην παρά της Συνόδου, διότι ετέθημεν επί κεφαλής των ακολουθούντων το Πάτριον εορτολόγιον και τας ιεράς παραδόσεις της Εκκλησίας, αρκεί να με αποκαταστήσει η Σύνοδος εις την επαρχίαν μου.
Η αποκατάστασίς μου επιβάλλεται προς ικανοποιήσιν του Δικαίου και του κύρους των Θείων και Ιερών Κανόνων, οίτινες κατεστρατηγήθησαν δια της παύσεως και της καθαιρέσεως ημών, μηδέν κακόν διαπραξάντων, αλλ΄ αμυνθέντων υπέρ μιάς αιωνοβίου εκκλησιαστικής παραδόσεως. Τηρώ τας παραδόσεις της Εκκλησίας, ούτε μετάνοιαν δεικνύω, ούτε συγγνώμην ζητώ παρά των αθετούντων τας παραδόσεις.
Μετ΄ ευχών και ευχαριστιών
ο Δημητριάδος Γερμανός
Αθήναι τη 12η Ιανουαρίου 1936».
ο Δημητριάδος Γερμανός
Αθήναι τη 12η Ιανουαρίου 1936».
Έπίσης και ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος έστειλε και αυτός επιστολή στην ίδια εφημερίδα ως ακολούθως
«Προς την αξιότιμον Διεύθυνσιν της εφημερίδος «Εθνική»
Κύριε Διευθυντά
Διαψεύδω με όλην την δύναμιν της ψυχής μου την αναγραφείσαν εις την «Φωνήν της Εκκλησίας» είδησιν ότι σκέπτομαι να υποβάλλω εις τον Σχισματικόν Αρχιεπίσκοπον Αθηνών αίτησιν μετανοίας.
Αποστρέφω μετά βδελυγμίας το πρόσωπόν μου απο την συκοφαντικήν ταύτην είδησιν, χαλκευθείσαν πρός τον σκοπόν να διαβληθή η σταθερότης του χαρακτήρος και της πίστεώς μου πρός την Ορθοδοξίαν και τας Ιεράς παραδόσεις της Εκκλησίας, υπέρ ων ετοίμως έχω να θυσιάσω και αυτήν την ψυχήν μου
«Προς την αξιότιμον Διεύθυνσιν της εφημερίδος «Εθνική»
Κύριε Διευθυντά
Διαψεύδω με όλην την δύναμιν της ψυχής μου την αναγραφείσαν εις την «Φωνήν της Εκκλησίας» είδησιν ότι σκέπτομαι να υποβάλλω εις τον Σχισματικόν Αρχιεπίσκοπον Αθηνών αίτησιν μετανοίας.
Αποστρέφω μετά βδελυγμίας το πρόσωπόν μου απο την συκοφαντικήν ταύτην είδησιν, χαλκευθείσαν πρός τον σκοπόν να διαβληθή η σταθερότης του χαρακτήρος και της πίστεώς μου πρός την Ορθοδοξίαν και τας Ιεράς παραδόσεις της Εκκλησίας, υπέρ ων ετοίμως έχω να θυσιάσω και αυτήν την ψυχήν μου
ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος»
Ο Μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος εις τα κηρύγματά του μεταχειρίζεται τον Θεολογούμενον όρον «δυνάμει και ενεργεία» υπό την έννοιαν, ότι η Εκκλησία η επίσημος είναι μεν δυνάμει Σχισματική ουχί όμως εν ενεργεία, διότι δια να καταστή εν ενεργεία απαραιτήτως πρέπει να την κηρύξει τοιαύτην μια Πανορθόδοξος Σύνοδος.
Έγραφε ο ίδιος
«Την 'Εκκλησίαν τού Χριστού ίδρυσαν επι της γης οί θείοι Απόστολοι εφοδιάσαντες και οπλίσαντες Αυτήν με την δύναμιν του Θεού και την χάριν του Παναγίου Πνεύματος, την μεταδιδομένην εις τους πιστούς δια τών Aγίων Μυστηρίων. Συνεπώς μόνον ούτοι δικαιούνται να συστήσουν η να καταργήσουν ητοι να κηρύξουν αιρετικήν, η σχισματικήν μιαν εκκλησίαν εκτρεπομενήν της Ορθοδόξου πίστεως και να καταστήσωσιν άκυρον, ήτοι ανενέργητον την χάριν τού Χριστού και την αγιαστικήν δύναμιν και ενέργειαν των Μυστηρίων αυτής. Το δικαίωμα τούτο, ήτοι τού ίδρύειν και καταλύειν μίαν 'Εκκλησίαν οι Θείοι 'Απόστολοι μετέδωκαν εις τους μαθητάς αυτών, και ούτοι εις τους διαδόχους των, και ούτω δια τής αλληλoδιαδoχίας το δικαίωμα τούτο περιήλθεν εις την εξουσίαν τής Μιας Aγίας Καθολικής και Αποστολικής 'Εκκλησίας. Κατα την θεμελιώδη ταύτην τής 'Ορθοδόξου Ανατολικής 'Εκκλησίας αρχήν, μία 'Εκκλησία τότε μόνον έχει κύρος και τα μυστήρια αυτής άγιαστικήν χάριν και ενέργειαν, όταν αύτη συστηθή η αναγνωρισθή υπό της καθόλου 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας και τότε μόνον αύτη απόλλυσι το κύρος αυτής και την αγιαστικήν δύναμιν και ενέργειαν τα Μυστήρια Αυτής, όταν Αύτη δια μίαν κακοδοξίαν κηρυχθή αιρετική ή Σχισματική υπό της όλης 'Εκκλησίας, ης την έγκυρον γνώμην και τελεσίδικον απόφασιν διερμηνεύει ή Οικουμενική και Πανορθόδοξος Σύνοδος. Τούτων ούτως εχόντων προτεσταντίζει η λατινίζει πάς η πάσα επι μέρους Εκκλησία όταν οικειοποιείται ή σφετερίζεται το δικαίωμα τής πανορθοδόξου συνόδου και προβαίνει δια μίαν αντικανονικήν απόφασιν της Δ. Συνόδου μιας εκκλησίας εις την κήρυξιν ταύτης ώς σχισματικής και την ακύρωσιν των μυστηρίων αυτής! Εις την προκειμένην περίπτωσιν οί κανόνες δίδουν εις τα άτομα το δικαίωμα μόνον ν' αποκηρύξουν τον πρώτον εξερχόμενον των όρίων των παραδόσεων και να διακόψωσι πάσαν εκκλησιαστικήν επικοινωνίαν μετ' αυτού και προ συνοδικής διαγνώμης και να καταγγείλωσιν αυτόν εις πανορθόδοξοιν Σύνοδον, μόνην αρμοδίαν να δικάση και να καταδικάση αυτόν και να κηρύξη αιρετικόν η σχισματικόν. Τούτο επράξαμεν και ημείς στοιχούντες τοίς θείοις και ιεροίς κανόσι και δη τώ 15ω της ΑΒ' Οικουμενικής. "Αν δε ημείς απερχόμενοι εις εξορίαν (ονομάσαμεν τον αρχιεπίσκοπον 'Αθηνων σχισματικόν και την Έκκλησίαν τής Έλλάδος σχισματικήν, την λέξιν σχίσμα μετεχειρίσθημεν ο υ χ ι υπό την έννοιαν ύφ' ην μεταχειρίζεται ταύτην η 'Εκκλησία ϊνα σημάνη την απόσχισιν εκ της 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας και την συνεπεία ταύτης αποξένωσιν της χάριτος τού Χριστού και τών μυστηρίων, αλλ' υπό την έννοιαν δτι ο αρχιεπίσκοπος 'Αθηνών δια της εορτολογικής καινοτομίας απέσχισεν εαυτόν και την ακολουθούσαν αυτώ Ιεραρχίαν των λοιπών ορθοδόξων 'Εκκλησιων εις τον εορτασμόν των εορτών και την τήρησιν των νηστειών. H απόσχισις αύτη του Μακαριωτάτου και της ακολουθούσης Αυτώ Iεραρχίας παρέχει εις ημάς το δικαίωμα να διατυπώσωμεν την προσωπικήν και όλως ατομικήν ημών γνώμην, ότι ο Μακαριώτατος και οι ακολουθούντες αυτώ αρχιερείς ως διασπάσαντες εν επιγνώσει την ενότητα της καθόλου 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας εις τον ταυτόχρονον εορτασμόν των εορτών και την ταυτόχρονον τήρησιν των νηστειών, κατέστησαν δ υ ν ά μ ε ι μόνον ουχί δε και ενεργεία έκπτωτοι της θείας Χάριτος, ως διατελούντες ύπο τας αράς και τα αναθέματα ατινά εξετόξευσαν οι θείοι πατέρες των 7 ΟΙκ. Συνόδων εναντίον τών αθετούντων τας παραδόσεις και των μετακινούντων τα αιώνια όρια άτινα έθηκαν οι πατέρες ημών. 'Αλλ' ο Μακαριώτατος και οι ομόφρονες αυτώ αρχιερείς τότε μόνον θα καταστώσιν και ενεργεία έκπτωτοι της θείας χάριτος και αλλότριοι τού ορθοδόξου πνεύματος των μυστηρίων, όταν ούτοι κηρυχθώσι τοιούτοι και ενεργεία σχισματικοί υπό πανορθοδόξου Συνόδου, μόνης δικαιουμένης προς τούτο κατά τα θέσμια της Ορθοδόξου Ανατολικής 'Εκκλησίας. Τούτου ένεκα και οι θείοι 'Απόστολοι και οι θεοφόροι πατέρες προμηθούμενοι της ψυχικής σωτηρίας των πιστών, των εξ αγνοίας και καλή τη πίστει ακολουθούντων την πλάνην του αρχηγού της 'Εκκλησίας, δεν εξήρτησαν εκ της άποφάσεως του πρώτου, αλλ' εκ της αποφάσεως πανορθοδόξου συνόδου το πνευματικόν συμφέρον των πιστών οίτινες, τότε μόνον καταδικάζονται εις την στέρησιν της Θείας Χάριτος των Μυστηρίων και τον πνευματικόν θάνατον, όταν και μετα την κήρυξιν τού αρχηγού ως αιρετικού η σχισματικού υπό πανορθοδόξου συνόδου, εξακολουθώσι την μετ' αυτού επικοινωνίαν, δεχόμενοι την ευλογίαν αυτού ως αληθούς και 'Ορθοδόξου ποιμένος».
Τούτο προεκάλεσε αναστάτωσιν και οι δυο επίσκοποι Κυκλάδων Γερμανός και Βρεσθένης Ματθαίος έπαυσαν να έχουν μετά των άλλων δυο πνευματικάς σχέσεις, ήτοι του Δημητριάδος Γερμανού και του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου. Ξεκίνησαν οι δυο αυτοί Επίσκοποι να υβρίζουν και να κατηγορούν τον Δημητριάδος Γερμανόν και τον πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομον. Προς ειρήνευσιν οι δυο Αρχιερείς έκαμον εις την «Φωνή της Ορθοδοξίας» της εξής δήλωσιν
«Επειδή τινές κακοβούλως και ανυποστάτως εξ' ιδιοτελών ελατηρίων ορμώμενοι, διέδωσαν φήμας ως προς την κατεύθυνσιν την οποίαν ακολουθούμεν εν τη διαχειρίσει του Ιερού ημών αγώνος, δηλούμεν, ότι παραμένομεν πάντοτε συνεπείς εις όσα διεκηρύξαμεν τον Ιούνιον 1935 άμα τη αναλήψει της ηγεσίας του αγώνος.
Εγκύκλιος διασαφηστική πρός άπαντα τα μέλη μας εξεδόθη, δια της οποίας καταρρίπτονται πάσαι αι συκοφαντίαι.
Έγραφε ο ίδιος
«Την 'Εκκλησίαν τού Χριστού ίδρυσαν επι της γης οί θείοι Απόστολοι εφοδιάσαντες και οπλίσαντες Αυτήν με την δύναμιν του Θεού και την χάριν του Παναγίου Πνεύματος, την μεταδιδομένην εις τους πιστούς δια τών Aγίων Μυστηρίων. Συνεπώς μόνον ούτοι δικαιούνται να συστήσουν η να καταργήσουν ητοι να κηρύξουν αιρετικήν, η σχισματικήν μιαν εκκλησίαν εκτρεπομενήν της Ορθοδόξου πίστεως και να καταστήσωσιν άκυρον, ήτοι ανενέργητον την χάριν τού Χριστού και την αγιαστικήν δύναμιν και ενέργειαν των Μυστηρίων αυτής. Το δικαίωμα τούτο, ήτοι τού ίδρύειν και καταλύειν μίαν 'Εκκλησίαν οι Θείοι 'Απόστολοι μετέδωκαν εις τους μαθητάς αυτών, και ούτοι εις τους διαδόχους των, και ούτω δια τής αλληλoδιαδoχίας το δικαίωμα τούτο περιήλθεν εις την εξουσίαν τής Μιας Aγίας Καθολικής και Αποστολικής 'Εκκλησίας. Κατα την θεμελιώδη ταύτην τής 'Ορθοδόξου Ανατολικής 'Εκκλησίας αρχήν, μία 'Εκκλησία τότε μόνον έχει κύρος και τα μυστήρια αυτής άγιαστικήν χάριν και ενέργειαν, όταν αύτη συστηθή η αναγνωρισθή υπό της καθόλου 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας και τότε μόνον αύτη απόλλυσι το κύρος αυτής και την αγιαστικήν δύναμιν και ενέργειαν τα Μυστήρια Αυτής, όταν Αύτη δια μίαν κακοδοξίαν κηρυχθή αιρετική ή Σχισματική υπό της όλης 'Εκκλησίας, ης την έγκυρον γνώμην και τελεσίδικον απόφασιν διερμηνεύει ή Οικουμενική και Πανορθόδοξος Σύνοδος. Τούτων ούτως εχόντων προτεσταντίζει η λατινίζει πάς η πάσα επι μέρους Εκκλησία όταν οικειοποιείται ή σφετερίζεται το δικαίωμα τής πανορθοδόξου συνόδου και προβαίνει δια μίαν αντικανονικήν απόφασιν της Δ. Συνόδου μιας εκκλησίας εις την κήρυξιν ταύτης ώς σχισματικής και την ακύρωσιν των μυστηρίων αυτής! Εις την προκειμένην περίπτωσιν οί κανόνες δίδουν εις τα άτομα το δικαίωμα μόνον ν' αποκηρύξουν τον πρώτον εξερχόμενον των όρίων των παραδόσεων και να διακόψωσι πάσαν εκκλησιαστικήν επικοινωνίαν μετ' αυτού και προ συνοδικής διαγνώμης και να καταγγείλωσιν αυτόν εις πανορθόδοξοιν Σύνοδον, μόνην αρμοδίαν να δικάση και να καταδικάση αυτόν και να κηρύξη αιρετικόν η σχισματικόν. Τούτο επράξαμεν και ημείς στοιχούντες τοίς θείοις και ιεροίς κανόσι και δη τώ 15ω της ΑΒ' Οικουμενικής. "Αν δε ημείς απερχόμενοι εις εξορίαν (ονομάσαμεν τον αρχιεπίσκοπον 'Αθηνων σχισματικόν και την Έκκλησίαν τής Έλλάδος σχισματικήν, την λέξιν σχίσμα μετεχειρίσθημεν ο υ χ ι υπό την έννοιαν ύφ' ην μεταχειρίζεται ταύτην η 'Εκκλησία ϊνα σημάνη την απόσχισιν εκ της 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας και την συνεπεία ταύτης αποξένωσιν της χάριτος τού Χριστού και τών μυστηρίων, αλλ' υπό την έννοιαν δτι ο αρχιεπίσκοπος 'Αθηνών δια της εορτολογικής καινοτομίας απέσχισεν εαυτόν και την ακολουθούσαν αυτώ Ιεραρχίαν των λοιπών ορθοδόξων 'Εκκλησιων εις τον εορτασμόν των εορτών και την τήρησιν των νηστειών. H απόσχισις αύτη του Μακαριωτάτου και της ακολουθούσης Αυτώ Iεραρχίας παρέχει εις ημάς το δικαίωμα να διατυπώσωμεν την προσωπικήν και όλως ατομικήν ημών γνώμην, ότι ο Μακαριώτατος και οι ακολουθούντες αυτώ αρχιερείς ως διασπάσαντες εν επιγνώσει την ενότητα της καθόλου 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας εις τον ταυτόχρονον εορτασμόν των εορτών και την ταυτόχρονον τήρησιν των νηστειών, κατέστησαν δ υ ν ά μ ε ι μόνον ουχί δε και ενεργεία έκπτωτοι της θείας Χάριτος, ως διατελούντες ύπο τας αράς και τα αναθέματα ατινά εξετόξευσαν οι θείοι πατέρες των 7 ΟΙκ. Συνόδων εναντίον τών αθετούντων τας παραδόσεις και των μετακινούντων τα αιώνια όρια άτινα έθηκαν οι πατέρες ημών. 'Αλλ' ο Μακαριώτατος και οι ομόφρονες αυτώ αρχιερείς τότε μόνον θα καταστώσιν και ενεργεία έκπτωτοι της θείας χάριτος και αλλότριοι τού ορθοδόξου πνεύματος των μυστηρίων, όταν ούτοι κηρυχθώσι τοιούτοι και ενεργεία σχισματικοί υπό πανορθοδόξου Συνόδου, μόνης δικαιουμένης προς τούτο κατά τα θέσμια της Ορθοδόξου Ανατολικής 'Εκκλησίας. Τούτου ένεκα και οι θείοι 'Απόστολοι και οι θεοφόροι πατέρες προμηθούμενοι της ψυχικής σωτηρίας των πιστών, των εξ αγνοίας και καλή τη πίστει ακολουθούντων την πλάνην του αρχηγού της 'Εκκλησίας, δεν εξήρτησαν εκ της άποφάσεως του πρώτου, αλλ' εκ της αποφάσεως πανορθοδόξου συνόδου το πνευματικόν συμφέρον των πιστών οίτινες, τότε μόνον καταδικάζονται εις την στέρησιν της Θείας Χάριτος των Μυστηρίων και τον πνευματικόν θάνατον, όταν και μετα την κήρυξιν τού αρχηγού ως αιρετικού η σχισματικού υπό πανορθοδόξου συνόδου, εξακολουθώσι την μετ' αυτού επικοινωνίαν, δεχόμενοι την ευλογίαν αυτού ως αληθούς και 'Ορθοδόξου ποιμένος».
Τούτο προεκάλεσε αναστάτωσιν και οι δυο επίσκοποι Κυκλάδων Γερμανός και Βρεσθένης Ματθαίος έπαυσαν να έχουν μετά των άλλων δυο πνευματικάς σχέσεις, ήτοι του Δημητριάδος Γερμανού και του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου. Ξεκίνησαν οι δυο αυτοί Επίσκοποι να υβρίζουν και να κατηγορούν τον Δημητριάδος Γερμανόν και τον πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομον. Προς ειρήνευσιν οι δυο Αρχιερείς έκαμον εις την «Φωνή της Ορθοδοξίας» της εξής δήλωσιν
«Επειδή τινές κακοβούλως και ανυποστάτως εξ' ιδιοτελών ελατηρίων ορμώμενοι, διέδωσαν φήμας ως προς την κατεύθυνσιν την οποίαν ακολουθούμεν εν τη διαχειρίσει του Ιερού ημών αγώνος, δηλούμεν, ότι παραμένομεν πάντοτε συνεπείς εις όσα διεκηρύξαμεν τον Ιούνιον 1935 άμα τη αναλήψει της ηγεσίας του αγώνος.
Εγκύκλιος διασαφηστική πρός άπαντα τα μέλη μας εξεδόθη, δια της οποίας καταρρίπτονται πάσαι αι συκοφαντίαι.
Εντολή των Αρχιερέων
Ο Πρωτοσύγκελλος
Αρχ. ΑΛΕΞΑΝΔ. ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ»
Ο Πρωτοσύγκελλος
Αρχ. ΑΛΕΞΑΝΔ. ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ»
Η προαναφερομένη Εγκύκλιος έγραφε τα εξής
«.... Ωσεί μη αρκούν οι ποικίλοι πειρασμοί και οι περιστοιχούντες ημάς κίνδυνοι, οι απειλούντες να διαφθείρωσι και να δηλητηριάσωσι τα ήθη και την χριστιανικήν ζωήν και πολιτείαν, ηγέρθησαν ως μη ώφειλον και άλλου είδους πειρασμοί εκ μέρους εκείνων, οίτινες εξελθόντες εξ΄ αυτών των σπλάχνων της Εκκλησίας, προσπαθούσι να διαφθείρωσι τα υγιά και ορθόδοξα φρονήματα υμών και να σκανδαλίσωσι τας ψυχάς και συνειδήσεις των πιστών δια κενών λόγων και συζητήσεις μωρών, επιτηδευόμενοι τους Κανονολόγους και νομοδιδασκάλους και μη εννοούντες ελλείψει κανονικής συγκροτήσεως και θεολογικής μορφώσεως μήτε α λέγουσι, μήτε περί τίνων διαβεβαιούνται. Και μ΄ όλα αυτά αξιούσιν να επιβάλωσι τας λελανθασμένας γνώμας και πεπλανημένας δοξασίας αυτών, ου μόνον εις τους λαικούς, οίτινες τυγχάνουσιν άγνωστοι θρησκευτικής παιδεύσεως, αλλά και εις τους Κληρικούς της ορθοδόξου παρατάξεως ημών και δή εις τον ηγέτην και Πρόεδρον ταύτης, τον καταρτισθέντα Κανονικώς και παιδευθέντα θεολογικώς εις Ανωτάτην Θεολογικήν Σχολήν και τρανά δείγματα παρασχόντα όχι μόνον λόγοις, αλλά και έργοις δια την ορθοδοξίαν των φρονημάτων και την εμμονήν του εις τας Εκκλησιαστικάς παραδόσεις.... Τούτους ημείς ανεδείξαμεν εις Επισκόπους τη Χάριτι του Παναγίου και τελεταρχικού πνεύματος, όπως μεθ΄ ημών εξυπηρετήσωσι τον ιερόν αγώνα του ορθοδόξου εορτολογίου.
Αλλ΄ ούτοι γενόμενοι Επίσκοποι ου μόνον δεν αντελήφθησαν και δεν εξετίμησαν το Επισκοπικό αξίωμα και την σοβαρότητα και ιερότητα του εορτολογικού αγώνος, αλλά και παρεξετράπησαν εις πλείστας όσας αντικανονικότητας, μη δειλιάσαντες μηδ΄ απορριγήσαντες οι δείλαιοι άνευ λόγων Εκκλησιαστικών και Κανονικών να διακόψωσι την πνευματικήν εξάρτησιν και Εκκλησιαστικήν επικοινωνίαν μεθ΄ ημών, πήξαντες ίδιον θυσιαστήριον και σχίσαντες ούτω τον άρραφον χιτώνα του Χριστού δια λόγους προσωπικής κενοδοξίας και φιλαρχίας, εδημιούργησαν πραγματικό Σχίσμα εις τους κόλπους της ορθοδόξου παρατάξεως ημών.... Οι παρασυναγωγοί ούτοι Επίσκοποι Βρεσθένης και Κυκλαδων, Ματθαίος Καρπαθάκης και Γερμανός Βαρυκόπουλος, αφ΄ής στιγμής απεσχίσθησαν εξ΄ ημών παρ΄ων έλαβον τον Επισκοπικόν βαθμόν, παρέμειναν μεν ως Επίσκοποι δια το ανεξάλειπτον της ιερωσύνης, αλλ΄ ως άτομα απλά και όχι ως εκπρόσωποι Εκκλησίας, εξ΄ ης να αρύωνται την χάριν και την εξουσίαν του τελείν εγκύρως πάσαν Εκκλησιαστικήν πράξιν και τελετουργίαν.... Ίσως αντιτάξωσι ούτοι ότι δεν απεσχίσθησαν παρ΄ ημών άνευ λόγων Εκκλησιαστικών, προβάλλοντες ούτοι ως τοιούτους το, ότι ηρνήθημεν να κηρύξωμεν ως Εκκ/σία ιδιαιτέρα και ανεξάρτητος της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος τους καινοτομήσαντες Αρχιερείς, τους αποδεχθέντας το Παπικόν ημερολόγιον ως Σχισματικούς. Άλλ΄ ερωτώμεν αυτούς, δικαιούται κατά το Κανονικόν δίκαιον και τους θείους και ιερούς Κανόνας και την αιωνόβιον πράξιν της ορθοδόξου Εκκλησίας να κηρύττη Σχισματικούς τους Αρχιερείς μία μερίς Κληρικών και Λαικών διαφωνούντων προς αυτούς εις έν ζήτημα Εκκλησιαστικόν, ιάσιμον κατά τον Μέγα ουρανοφάντορα Βασίλειον, δεδομένου, ότι το δικαίωμα τούτο εχορήγησαν αί Άγιαι επτά Οικουμενικαί Σύνοδοι, τα αλάθητα ταύτα πυξία της θείας αληθείας και η ακριβής στάθμη της ορθοδοξίας εις την όλην Εκκλησίαν συνερχομένην εν Αγίω Πνεύματι, εις Οικουμενικήν ή Μεγάλην Τοπικήν Σύνοδον, ήτις μετά την εξάντλησιν πάντων των ειρηνικών μέσων του διαφωτισμού και της υποδείξεως του ψυχικού ολέθρου και του φοβερού κρημνού, εις όν ωθούσιν αι πεπλανημένοι θρησκευτικαί ιδέαι, προβαίνει μετά λύπης εις την απόσχισιν αυτών εκ του θεοπαγούς και αιωνοβίου κορμού της ορθοδοξίας, καθαιρούσα αυτούς του Αρχιερατικού δικαιώματος του τελείν εγκύρως τα Μυστήρια και πάσαν Εκκλησιαστικήν πράξιν;
Ουδείς ποτέ εκ των παλαιών ή των νέων αιρετικών και αιρεσιαρχών εκηρύχθη σχισματικός και καθηρέθη υπό διαφωνούντων Ιεραρχών μεμονωμένων άνευ δίκης και απολογίας, αλλ΄ υπό Συνόδων και Κανονικώς συγκεκροτουμένων Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων, ενώπιον των οποίων καλούνται ούτοι εις απολογίαν και τότε μόνον καθαιρούνται του Αρχιερατικού δικαιώματος και της εξουσίας του διοικείν Εκκλησίαν, και τελείν εγκύρως πάσαν Εκκλησιαστικήν ιεροτελεστίαν, όταν μετά επαρκή διαφωτισμόν υπό του Συνοδικού Δικαστηρίου δεν θελήσωσι ννα αποπτύσωσι την πλάνη των, εμμένοντες σκληροτραχήλως και αμεταπείστως εις τας αιρετικάς ιδέας και πεπλανημένας δοξασίας αυτών.
Κατά το πνεύμα των σχετικών θείων και ιερών Κανόνων, όταν ο Προιστάμενος ή το πλείστον των Αρχιερέων μιας ανεγνωρισμένης Ορθοδόξου Εκκλησίας, εισαγάγωσιν εις την Εκκλησίαν μίαν καινοτομίαν αντικειμένην προς τους θείους και ιερούς Κανόνας και την ορθόδοξον θείαν λατρείαν, δικαιούνται μεν οι Ορθοδοξούντες Αρχιερείς της Εκκλησίας ταύτης να διακόψωσι την Εκκλησιαστικήν επικοινωνίαν μετά των καινοτόμων και πρό Συνοδικής διαγνώμης, ίνα μη ώσι και ούτοι συνυπεύθυνοι ενώπιον της όλης Εκκλησίας δια την κακώς και αντικανονικώς εισαχθείσαν καινοτομίαν, αλλά δεν δικαιούνται να κηρύξωσι τους καινοτομήσαντας Αρχιερείς Σχισματικούς και εις καθαίρεσιν να υποβάλωσιν αυτούς, τουθ΄ όπερ είναι αποκλειστικόν δικαίωμα της όλης Εκκλησίας εις Σύνοδον συνερχομένης εν Αγίω Πνεύματι αποφαινομένης και την ετυμηγορίαν αυτής εκδικούσης μετά λιπαρόν διαφωτισμόν και την εμπεριστατωμένην απολογίαν των υπό κρίσιν καινοτόμων Αρχιερέων.
Η δέ διακοπής της Εκκλησιαστικής επικοινωνίας μετά της διοικούσης Συνόδου και η παύσις του μνημοσύνου αυτής εκ μέρους των ορθοδοξούντων, ου μόνον δεν κατακρίνεται αλλά και επαινείται ως μη δημιουργούσα Σχίσμα αλλ΄ ως σώζουσα την Εκκλησίαν απο Σχίσματος συμφώνως προς τον 15ον Κανόνα της ΑΒ΄ Οικ. Συνόδου, διαγορεύοντα τάδε.... Βλέπε και τον 3ον Κανόνα της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου επιτάσσοντα τάδε.... Οι Κανόνες ούτοι ως πας τις καλός και ειλικρινής συζητητής εννοεί, παρέχουν εις τους Ορθοδοξούντας Κληρικούς και αποστέργοντας την καινοτομίαν της προισταμένης Εκκλησιαστικής Αρχής, το δικαίωμα μόνον της διακοπής της Εκκλησιαστικής επικοινωνίας μετά της Διοικούσας Αρχής και της κατά μηδένα τρόπον υπακοής και πειθαρχίας εις Αυτήν, του δικαιώματος της κηρύξεως ταύτης ως αιρετικής και αποσχίσεως αυτής εκ της καθόλου της Ορθοδοξίας κορμού επιφυλαχθέντος εις την Κανονικήν Σύνοδον. Οι παρασυναγωγοί όμως Επίσκοποι Βρεσθένης και Κυκλάδων, Ματθαίος Καρπαθάκης και Γερμανός Βαρυκόπουλος, εν γνώσει των Κανόνων τούτων, μη αρκεσθέντες εις την διακοπήν της Εκκλησιαστικής επικοινωνίας μετά της καινοτόμου Ιεραρχίας της Ελλάδος, εκήρυξον ου μόνον τους καινοτόμους Ιεράρχας Σχισματικούς άνευ ουδεμίας δίκης και απολογίας, αλλά και την όλην Εκκλησίαν της Ελλάδος Σχισματικήν, σφετερισθέντες οι δείλαιο, ουδέν ήττον, ουδέν έλαττον δικαίωμα Οικουμενικής ή Τοπικής Συνόδου. Εις δέ την άρνησιν ημών να ακολουθήσωμεν τούτους εις την ολισθηράν και επικίνδυνον ταύτην κατωφέρειαν την ανατρέπουσαν Κανονικούς θεσμούς, αιωνοβίους και βασικούς και εις τας ματαίας προσπαθείας ημών, όπως αποτρέψωμεν αυτούς απο τον αβυσσαλέον και ψυχόλεθρον τούτον κρημνόν, προέβησαν ούτοι και εις την κήρυξιν ημών ως Σχισματικών, χωρίς να έλθωσι προηγουμένως εις ουδεμίαν συννενόησιν μεθ΄ ημών αρνηθέντες και πάσαν πρόσκλησιν ημών προς διαφωτισμόν. Και πρός διαπίστωσιν του απιστεύτου τούτου παραλογισμού των, παραθέτομεν αυτολέξει την απάντησιν τούτων εις την πρόσκλησιν ημών προς σύσκεψιν.
«.... Ωσεί μη αρκούν οι ποικίλοι πειρασμοί και οι περιστοιχούντες ημάς κίνδυνοι, οι απειλούντες να διαφθείρωσι και να δηλητηριάσωσι τα ήθη και την χριστιανικήν ζωήν και πολιτείαν, ηγέρθησαν ως μη ώφειλον και άλλου είδους πειρασμοί εκ μέρους εκείνων, οίτινες εξελθόντες εξ΄ αυτών των σπλάχνων της Εκκλησίας, προσπαθούσι να διαφθείρωσι τα υγιά και ορθόδοξα φρονήματα υμών και να σκανδαλίσωσι τας ψυχάς και συνειδήσεις των πιστών δια κενών λόγων και συζητήσεις μωρών, επιτηδευόμενοι τους Κανονολόγους και νομοδιδασκάλους και μη εννοούντες ελλείψει κανονικής συγκροτήσεως και θεολογικής μορφώσεως μήτε α λέγουσι, μήτε περί τίνων διαβεβαιούνται. Και μ΄ όλα αυτά αξιούσιν να επιβάλωσι τας λελανθασμένας γνώμας και πεπλανημένας δοξασίας αυτών, ου μόνον εις τους λαικούς, οίτινες τυγχάνουσιν άγνωστοι θρησκευτικής παιδεύσεως, αλλά και εις τους Κληρικούς της ορθοδόξου παρατάξεως ημών και δή εις τον ηγέτην και Πρόεδρον ταύτης, τον καταρτισθέντα Κανονικώς και παιδευθέντα θεολογικώς εις Ανωτάτην Θεολογικήν Σχολήν και τρανά δείγματα παρασχόντα όχι μόνον λόγοις, αλλά και έργοις δια την ορθοδοξίαν των φρονημάτων και την εμμονήν του εις τας Εκκλησιαστικάς παραδόσεις.... Τούτους ημείς ανεδείξαμεν εις Επισκόπους τη Χάριτι του Παναγίου και τελεταρχικού πνεύματος, όπως μεθ΄ ημών εξυπηρετήσωσι τον ιερόν αγώνα του ορθοδόξου εορτολογίου.
Αλλ΄ ούτοι γενόμενοι Επίσκοποι ου μόνον δεν αντελήφθησαν και δεν εξετίμησαν το Επισκοπικό αξίωμα και την σοβαρότητα και ιερότητα του εορτολογικού αγώνος, αλλά και παρεξετράπησαν εις πλείστας όσας αντικανονικότητας, μη δειλιάσαντες μηδ΄ απορριγήσαντες οι δείλαιοι άνευ λόγων Εκκλησιαστικών και Κανονικών να διακόψωσι την πνευματικήν εξάρτησιν και Εκκλησιαστικήν επικοινωνίαν μεθ΄ ημών, πήξαντες ίδιον θυσιαστήριον και σχίσαντες ούτω τον άρραφον χιτώνα του Χριστού δια λόγους προσωπικής κενοδοξίας και φιλαρχίας, εδημιούργησαν πραγματικό Σχίσμα εις τους κόλπους της ορθοδόξου παρατάξεως ημών.... Οι παρασυναγωγοί ούτοι Επίσκοποι Βρεσθένης και Κυκλαδων, Ματθαίος Καρπαθάκης και Γερμανός Βαρυκόπουλος, αφ΄ής στιγμής απεσχίσθησαν εξ΄ ημών παρ΄ων έλαβον τον Επισκοπικόν βαθμόν, παρέμειναν μεν ως Επίσκοποι δια το ανεξάλειπτον της ιερωσύνης, αλλ΄ ως άτομα απλά και όχι ως εκπρόσωποι Εκκλησίας, εξ΄ ης να αρύωνται την χάριν και την εξουσίαν του τελείν εγκύρως πάσαν Εκκλησιαστικήν πράξιν και τελετουργίαν.... Ίσως αντιτάξωσι ούτοι ότι δεν απεσχίσθησαν παρ΄ ημών άνευ λόγων Εκκλησιαστικών, προβάλλοντες ούτοι ως τοιούτους το, ότι ηρνήθημεν να κηρύξωμεν ως Εκκ/σία ιδιαιτέρα και ανεξάρτητος της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος τους καινοτομήσαντες Αρχιερείς, τους αποδεχθέντας το Παπικόν ημερολόγιον ως Σχισματικούς. Άλλ΄ ερωτώμεν αυτούς, δικαιούται κατά το Κανονικόν δίκαιον και τους θείους και ιερούς Κανόνας και την αιωνόβιον πράξιν της ορθοδόξου Εκκλησίας να κηρύττη Σχισματικούς τους Αρχιερείς μία μερίς Κληρικών και Λαικών διαφωνούντων προς αυτούς εις έν ζήτημα Εκκλησιαστικόν, ιάσιμον κατά τον Μέγα ουρανοφάντορα Βασίλειον, δεδομένου, ότι το δικαίωμα τούτο εχορήγησαν αί Άγιαι επτά Οικουμενικαί Σύνοδοι, τα αλάθητα ταύτα πυξία της θείας αληθείας και η ακριβής στάθμη της ορθοδοξίας εις την όλην Εκκλησίαν συνερχομένην εν Αγίω Πνεύματι, εις Οικουμενικήν ή Μεγάλην Τοπικήν Σύνοδον, ήτις μετά την εξάντλησιν πάντων των ειρηνικών μέσων του διαφωτισμού και της υποδείξεως του ψυχικού ολέθρου και του φοβερού κρημνού, εις όν ωθούσιν αι πεπλανημένοι θρησκευτικαί ιδέαι, προβαίνει μετά λύπης εις την απόσχισιν αυτών εκ του θεοπαγούς και αιωνοβίου κορμού της ορθοδοξίας, καθαιρούσα αυτούς του Αρχιερατικού δικαιώματος του τελείν εγκύρως τα Μυστήρια και πάσαν Εκκλησιαστικήν πράξιν;
Ουδείς ποτέ εκ των παλαιών ή των νέων αιρετικών και αιρεσιαρχών εκηρύχθη σχισματικός και καθηρέθη υπό διαφωνούντων Ιεραρχών μεμονωμένων άνευ δίκης και απολογίας, αλλ΄ υπό Συνόδων και Κανονικώς συγκεκροτουμένων Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων, ενώπιον των οποίων καλούνται ούτοι εις απολογίαν και τότε μόνον καθαιρούνται του Αρχιερατικού δικαιώματος και της εξουσίας του διοικείν Εκκλησίαν, και τελείν εγκύρως πάσαν Εκκλησιαστικήν ιεροτελεστίαν, όταν μετά επαρκή διαφωτισμόν υπό του Συνοδικού Δικαστηρίου δεν θελήσωσι ννα αποπτύσωσι την πλάνη των, εμμένοντες σκληροτραχήλως και αμεταπείστως εις τας αιρετικάς ιδέας και πεπλανημένας δοξασίας αυτών.
Κατά το πνεύμα των σχετικών θείων και ιερών Κανόνων, όταν ο Προιστάμενος ή το πλείστον των Αρχιερέων μιας ανεγνωρισμένης Ορθοδόξου Εκκλησίας, εισαγάγωσιν εις την Εκκλησίαν μίαν καινοτομίαν αντικειμένην προς τους θείους και ιερούς Κανόνας και την ορθόδοξον θείαν λατρείαν, δικαιούνται μεν οι Ορθοδοξούντες Αρχιερείς της Εκκλησίας ταύτης να διακόψωσι την Εκκλησιαστικήν επικοινωνίαν μετά των καινοτόμων και πρό Συνοδικής διαγνώμης, ίνα μη ώσι και ούτοι συνυπεύθυνοι ενώπιον της όλης Εκκλησίας δια την κακώς και αντικανονικώς εισαχθείσαν καινοτομίαν, αλλά δεν δικαιούνται να κηρύξωσι τους καινοτομήσαντας Αρχιερείς Σχισματικούς και εις καθαίρεσιν να υποβάλωσιν αυτούς, τουθ΄ όπερ είναι αποκλειστικόν δικαίωμα της όλης Εκκλησίας εις Σύνοδον συνερχομένης εν Αγίω Πνεύματι αποφαινομένης και την ετυμηγορίαν αυτής εκδικούσης μετά λιπαρόν διαφωτισμόν και την εμπεριστατωμένην απολογίαν των υπό κρίσιν καινοτόμων Αρχιερέων.
Η δέ διακοπής της Εκκλησιαστικής επικοινωνίας μετά της διοικούσης Συνόδου και η παύσις του μνημοσύνου αυτής εκ μέρους των ορθοδοξούντων, ου μόνον δεν κατακρίνεται αλλά και επαινείται ως μη δημιουργούσα Σχίσμα αλλ΄ ως σώζουσα την Εκκλησίαν απο Σχίσματος συμφώνως προς τον 15ον Κανόνα της ΑΒ΄ Οικ. Συνόδου, διαγορεύοντα τάδε.... Βλέπε και τον 3ον Κανόνα της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου επιτάσσοντα τάδε.... Οι Κανόνες ούτοι ως πας τις καλός και ειλικρινής συζητητής εννοεί, παρέχουν εις τους Ορθοδοξούντας Κληρικούς και αποστέργοντας την καινοτομίαν της προισταμένης Εκκλησιαστικής Αρχής, το δικαίωμα μόνον της διακοπής της Εκκλησιαστικής επικοινωνίας μετά της Διοικούσας Αρχής και της κατά μηδένα τρόπον υπακοής και πειθαρχίας εις Αυτήν, του δικαιώματος της κηρύξεως ταύτης ως αιρετικής και αποσχίσεως αυτής εκ της καθόλου της Ορθοδοξίας κορμού επιφυλαχθέντος εις την Κανονικήν Σύνοδον. Οι παρασυναγωγοί όμως Επίσκοποι Βρεσθένης και Κυκλάδων, Ματθαίος Καρπαθάκης και Γερμανός Βαρυκόπουλος, εν γνώσει των Κανόνων τούτων, μη αρκεσθέντες εις την διακοπήν της Εκκλησιαστικής επικοινωνίας μετά της καινοτόμου Ιεραρχίας της Ελλάδος, εκήρυξον ου μόνον τους καινοτόμους Ιεράρχας Σχισματικούς άνευ ουδεμίας δίκης και απολογίας, αλλά και την όλην Εκκλησίαν της Ελλάδος Σχισματικήν, σφετερισθέντες οι δείλαιο, ουδέν ήττον, ουδέν έλαττον δικαίωμα Οικουμενικής ή Τοπικής Συνόδου. Εις δέ την άρνησιν ημών να ακολουθήσωμεν τούτους εις την ολισθηράν και επικίνδυνον ταύτην κατωφέρειαν την ανατρέπουσαν Κανονικούς θεσμούς, αιωνοβίους και βασικούς και εις τας ματαίας προσπαθείας ημών, όπως αποτρέψωμεν αυτούς απο τον αβυσσαλέον και ψυχόλεθρον τούτον κρημνόν, προέβησαν ούτοι και εις την κήρυξιν ημών ως Σχισματικών, χωρίς να έλθωσι προηγουμένως εις ουδεμίαν συννενόησιν μεθ΄ ημών αρνηθέντες και πάσαν πρόσκλησιν ημών προς διαφωτισμόν. Και πρός διαπίστωσιν του απιστεύτου τούτου παραλογισμού των, παραθέτομεν αυτολέξει την απάντησιν τούτων εις την πρόσκλησιν ημών προς σύσκεψιν.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου