«ΚΕΦΑΛΗ» ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΥΜΦΩΝΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟΝ
Ὁ νέος ὑπεύθυν
ος τοῦ Βατικανοῦ διὰ τὴν ἑνότητα τῶν «ἐκκλησιῶν» κ. Κοὺρτ Κὸχ ἔχει θεοποιήσει κυριολεκτικῶς τὸν Οἰκουμενισμὸν καὶ τὴν Β´ Βατικάνιο Σύνοδον. Εἰς τὰς συνεντεύξεις καὶ εἰς τὰς δηλώσεις του ἐπισημαίνει ὅτι συγκλονίζεται ἀπὸ τὰς ἀρχὰς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διακηρύσσων, ταυτοχρόνως, ὅτι μὲ βάσει αὐτὰς θὰ πορευθῶμεν εἰς τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους. Τόσον εἶναι τὸ πάθος του διὰ τὰ μηνύματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ φθάνει εἰς τὸ σημεῖον νὰ διακηρύσση ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς προέρχεται ἀπὸ τὸν Χριστόν, ἐνῶ ὅλοι γνωρίζομεν ὅτι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν διαχωρίζομεν τὸν Οἰκουμενισμὸν ἀπὸ τὴν Οἰκουμενικότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ ταυτίζομεν τὸν Οἰκουμενισμὸν μὲ τὴν αἵρεσιν τῶν αἱρέσεων. Τὴν συνέντευξιν ἔδωσεν ὁ «Ἀρχιεπίσκοπος» τοῦ Βατικανοῦ εἰς τὸ Ἰταλικὸν Πρακτορεῖον Ζενίτ, αὕτην μετέφρασε τὸ Πρακτορεῖον Ἐκκλησιαστικῶν Εἰδήσεων Romfea, τὴν παρουσίασεν εἰς τὴν ἱστοσελίδα του τὴν 13ην Ἰουλίου καὶ ἐξ αὐτῆς τὴν ἀναδημοσιεύομεν. Αὕτη ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«—Πῶς δεχθήκατε, τὸν διορισμό Σας, σὲ Πρόεδρο τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου γιὰ τὴν Ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν;
—Γιὰ μένα εἶναι μιὰ μεγάλη τιμή.
Ὁ Ἅγιος Πατέρας μοῦ ἐξέφρασε τὸν Φεβρουάριο, σὲ προσωπικὴ ἀκρόαση, τὴν ἐπιθυμία του νὰ ἡγηθῶ τῆς ὑπηρεσίας αὐτῆς.
Γιὰ μένα εἶναι μεγάλη χαρά, γιατί ὁ Οἰκουμενισμὸς ὑπῆρξε πάντα στὴν καρδιά μου, διότι στὴ χώρα μου τὴν Ἑλβετία, οἱ Προτεστάντες εἶναι πολὺ κοντά μας. Ἐπίσης ἔχω μεγάλο ἐνδιαφέρον γιὰ τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες.
—Ποῖοι εἶναι οἱ κύριοι στόχοι του γραφείου αὐτοῦ;
—Στὴν ἀρχὴ εἶναι ἀναγκαῖο νὰ τηρηθεῖ ἕνα πλῆρες πανόραμα.
Ἤμουν μέλος αὐτοῦ τοῦ Συμβουλίου ἀπὸ τὸ 2002, καὶ συμμετεῖχα στὸ διάλογο μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους.
Θέλω πρῶτα νὰ μιλήσω μὲ ὅλους τοὺς συνεργάτες μου, καὶ τὸν Νοέμβριο θὰ ἔχουμε τὴν πρώτη ὁλομέλεια. Ὁ πρῶτος στόχος εἶναι νὰ προετοιμάσουμε σωστὰ τὴν συνάντηση αὐτή, γιὰ νὰ ἔχουμε μιὰ συνολικὴ ἰδέα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ νὰ δοῦμε πῶς μποροῦμε νὰ προχωρήσουμε.
—Ποιὰ ἦταν ἡ ἐμπειρία Σας, ὡς Ἐπίσκοπος Βασιλείας, ἰδίως ὅσον ἀφορᾶ τὸν Οἰκουμενισμό;
—Οἱ Ἐκκλησίες καὶ οἱ Ἐκκλησιαστικὲς Κοινότητες, ποὺ γεννήθηκαν ἀπὸ τὴν Μεταρρύθμιση στὴν Ἑλβετία εἶναι μιὰ εἰδικὴ περίπτωση. Ἡ μεγάλη πρόκληση εἶναι ὁ Οἰκουμενικὸς διάλογος μεταξὺ Καθολικῶν καὶ Ὀρθοδόξων.
Ἔχουμε ἕνα θεμέλιο πίστης, ἀλλὰ μιὰ μεγάλη διαφορὰ κουλτούρας, ἐνῶ στὶς Ἐκκλησίες τῆς Μεταρρύθμισης τὸ θεμέλιο τῆς πίστης δὲν εἶναι τόσο κοινό, τὸ κοινὸ ὅμως εἶναι ἡ κουλτούρα.
Μαζί τους ὑπάρχει ἕνας ἄλλος τρόπος νὰ κάνουμε Οἰκουμενισμό, πράγμα ποὺ δὲν εἶναι πάντα εὔκολο.
—Καὶ ἡ ἐμπειρία Σας, ὡς Προέδρου τῆς Συνόδου τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ἑλβετίας;
—Ὑπῆρξα Ἀντιπρόεδρος γιὰ ἐννέα χρόνια καὶ γιὰ τρία Πρόεδρος.
Ἦταν μιὰ καλὴ ἐργασία. Ὡς Πρόεδρος ἄνοιξα πολὺ τὸ βλέμμα πρὸς τὴν Ἐκκλησία στὴν Εὐρώπη, ὅμως ἡ ἐργασία στὴν ἐπαρχία μου συνεχιζόταν, γι᾽ αὐτὸ ἔπρεπε νὰ ἀναζητηθοῦνε κοινά, πράγμα ὅμως ποὺ δὲν εἶναι πάντα εὔκολο.
—Ποῖος ὁ ρόλος τῆς ἐπιτροπῆς στὸ διάλογο μὲ τοὺς Ἑβραίους;
—Σχετικὰ μὲ τὶς σχέσεις μεταξὺ Καθολικῶν καὶ Ἑβραίων σ᾽ αὐτὸ τὸ συμβούλιο τῶν θρησκευτικῶν σχέσεων, ὁ Καρδινάλιος Κάσπερ ἔκανε πολλὰ γιὰ τὴ βελτίωση καὶ τὴν ἐμβάθυνση τοῦ διαλόγου.
Εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ γνωριστοῦμε καὶ νὰ ἐμβαθύνουμε τὶς θρησκευτικὲς διαστάσεις σ᾽ αὐτὲς τὶς σχέσεις.
Ὁ πρῶτος λόγος δὲν ἀφορᾶ στὶς πολιτικὲς σχέσεις, ἀλλὰ στὶς θρησκευτικές. Οἱ ἐπισκέψεις τοῦ Ἁγίου Πατέρα στὶς Συναγωγὲς τῆς Πολωνίας, τῆς Νέας Ὑόρκης καὶ τῆς Ρώμης εἶναι σημάδια πολὺ σημαντικά.
—Πῶς ἀξιολογεῖτε τὶς προσπάθειες τοῦ Πάπα Βενέδικτου 16ου, ὅσον ἀφορᾶ τὶς σχέσεις μὲ Χριστιανοὺς ἄλλων ὁμολογιῶν;
—Νομίζω ὅτι ὁ Ἅγιος Πατέρας ἔχει κάνει πολλά. Στὴν πρώτη ὁμιλία μετὰ τὴν ἐκλογή του, δήλωσε ἀνοιχτὰ ὅτι ὁ «οἰκουμενισμὸς εἶναι μιὰ πρόκληση, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ ὅτι ὁ διάλογος θεμελιώνεται στὰ κείμενα τῆς Β΄ Βατικάνιας Συνόδου.
Κυρίως στὰ ποιμαντικά του ταξίδια, πάντα ὑπάρχει ἕνα τμῆμα ἀφιερωμένο στὸν Οἰκουμενισμό. Ἂς πάρουμε γιὰ παράδειγμα τὸ ταξίδι του, στὴν Ἀγγλία τὸν Σεπτέμβριο.
Δὲν θὰ εἶναι εὔκολο, γιατί ἡ κατάσταση τῶν Ἀγγλικανῶν δὲν εἶναι ἁπλή, λέγεται ὅμως ὅτι ὁ Βενέδικτος ὁ 16ος , θέλει κυρίως τὸν Οἰκουμενικὸ διάλογο μὲ τοὺς Ὀρθόδοξους.
Γιὰ μένα εἶναι ἐντυπωσιακό. Ὁ Ἅγιος Πατέρας μοῦ ζήτησε νὰ κάνω αὐτὴ τὴν ἐργασία καὶ ἕνα θέμα, ποὺ ὑπογράμμισε πάρα πολύ, εἶναι ὅτι θέλει ἕναν ἐπίσκοπο ποὺ γνωρίζει τὶς Ἐκκλησίες τῆς Μεταρρύθμισης ὄχι μόνο ἀπὸ τὰ βιβλία, ἀλλὰ μὲ βάση τὴν πείρα του.
Αὐτὸ μᾶς δίνει νὰ καταλάβουμε, πόσο σημαντικὲς εἶναι οἱ Ἐκκλησίες τῆς Μεταρρύθμισης γιὰ τὸν Ἅγιο Πατέρα. Ὡς Καθηγητὴς ἔχει ἐργαστεῖ πολὺ στὸν τομέα αὐτό.
—Ποῖοι εἶναι ποιὸ σημαντικοὶ καρποὶ αὐτῶν τῶν διαλόγων;
—Εἶναι πάντα δύσκολο νὰ βλέπουμε τοὺς καρπούς, γιατὶ βάση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ἡ πνευματικότητα. Οἱ ἄνθρωποι δὲν μποροῦν νὰ κάνουν τὴν ἕνωση, ποὺ εἶναι δῶρο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Μποροῦμε νὰ ἐμβαθύνουμε τὸν θεολογικὸ διάλογο καὶ διάλογο τῆς ἀγάπης, κυρίως ὅμως εὐνοεῖται ἀπὸ τὸν Ἅγιο Πατέρα κατὰ τὶς συναντήσεις του, ὁ διάλογος τῆς Ἀγάπης.
—Ἂς μιλήσουμε γιὰ τὶς θρησκευτικὲς σέκτες. Πῶς μποροῦμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε αὐτὴ τὴν πρόκληση;
—Καταρχάς, ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ ἀναρωτηθεῖ, γιατί ὁ κόσμος πηγαίνει στὶς σέκτες. Γιατί δὲν ἔρχονται σὲ ἐμᾶς; Γνωρίζω ὅτι ἡ Σύνοδος γιὰ τὴν διδασκαλία τῆς πίστης ἔχει κάνει σημαντικὰ βήματα μὲ τοὺς Ἐπισκόπους, γιὰ νὰ ἐξετάσει τὸ θέμα αὐτό.
Καὶ πιστεύω ὅτι αὐτὸ ποὺ ἔχει ξεκινήσει σωστά, μποροῦμε νὰ τὸ συνεχίσουμε καὶ νὰ τὸ ἐμβαθύνουμε».
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΡ. ΦΥΛ. 1841
ος τοῦ Βατικανοῦ διὰ τὴν ἑνότητα τῶν «ἐκκλησιῶν» κ. Κοὺρτ Κὸχ ἔχει θεοποιήσει κυριολεκτικῶς τὸν Οἰκουμενισμὸν καὶ τὴν Β´ Βατικάνιο Σύνοδον. Εἰς τὰς συνεντεύξεις καὶ εἰς τὰς δηλώσεις του ἐπισημαίνει ὅτι συγκλονίζεται ἀπὸ τὰς ἀρχὰς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διακηρύσσων, ταυτοχρόνως, ὅτι μὲ βάσει αὐτὰς θὰ πορευθῶμεν εἰς τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους. Τόσον εἶναι τὸ πάθος του διὰ τὰ μηνύματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ φθάνει εἰς τὸ σημεῖον νὰ διακηρύσση ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς προέρχεται ἀπὸ τὸν Χριστόν, ἐνῶ ὅλοι γνωρίζομεν ὅτι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν διαχωρίζομεν τὸν Οἰκουμενισμὸν ἀπὸ τὴν Οἰκουμενικότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ ταυτίζομεν τὸν Οἰκουμενισμὸν μὲ τὴν αἵρεσιν τῶν αἱρέσεων. Τὴν συνέντευξιν ἔδωσεν ὁ «Ἀρχιεπίσκοπος» τοῦ Βατικανοῦ εἰς τὸ Ἰταλικὸν Πρακτορεῖον Ζενίτ, αὕτην μετέφρασε τὸ Πρακτορεῖον Ἐκκλησιαστικῶν Εἰδήσεων Romfea, τὴν παρουσίασεν εἰς τὴν ἱστοσελίδα του τὴν 13ην Ἰουλίου καὶ ἐξ αὐτῆς τὴν ἀναδημοσιεύομεν. Αὕτη ἔχει ὡς ἀκολούθως:«—Πῶς δεχθήκατε, τὸν διορισμό Σας, σὲ Πρόεδρο τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου γιὰ τὴν Ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν;
—Γιὰ μένα εἶναι μιὰ μεγάλη τιμή.
Ὁ Ἅγιος Πατέρας μοῦ ἐξέφρασε τὸν Φεβρουάριο, σὲ προσωπικὴ ἀκρόαση, τὴν ἐπιθυμία του νὰ ἡγηθῶ τῆς ὑπηρεσίας αὐτῆς.
Γιὰ μένα εἶναι μεγάλη χαρά, γιατί ὁ Οἰκουμενισμὸς ὑπῆρξε πάντα στὴν καρδιά μου, διότι στὴ χώρα μου τὴν Ἑλβετία, οἱ Προτεστάντες εἶναι πολὺ κοντά μας. Ἐπίσης ἔχω μεγάλο ἐνδιαφέρον γιὰ τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες.
—Ποῖοι εἶναι οἱ κύριοι στόχοι του γραφείου αὐτοῦ;
—Στὴν ἀρχὴ εἶναι ἀναγκαῖο νὰ τηρηθεῖ ἕνα πλῆρες πανόραμα.
Ἤμουν μέλος αὐτοῦ τοῦ Συμβουλίου ἀπὸ τὸ 2002, καὶ συμμετεῖχα στὸ διάλογο μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους.
Θέλω πρῶτα νὰ μιλήσω μὲ ὅλους τοὺς συνεργάτες μου, καὶ τὸν Νοέμβριο θὰ ἔχουμε τὴν πρώτη ὁλομέλεια. Ὁ πρῶτος στόχος εἶναι νὰ προετοιμάσουμε σωστὰ τὴν συνάντηση αὐτή, γιὰ νὰ ἔχουμε μιὰ συνολικὴ ἰδέα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ νὰ δοῦμε πῶς μποροῦμε νὰ προχωρήσουμε.
—Ποιὰ ἦταν ἡ ἐμπειρία Σας, ὡς Ἐπίσκοπος Βασιλείας, ἰδίως ὅσον ἀφορᾶ τὸν Οἰκουμενισμό;
—Οἱ Ἐκκλησίες καὶ οἱ Ἐκκλησιαστικὲς Κοινότητες, ποὺ γεννήθηκαν ἀπὸ τὴν Μεταρρύθμιση στὴν Ἑλβετία εἶναι μιὰ εἰδικὴ περίπτωση. Ἡ μεγάλη πρόκληση εἶναι ὁ Οἰκουμενικὸς διάλογος μεταξὺ Καθολικῶν καὶ Ὀρθοδόξων.
Ἔχουμε ἕνα θεμέλιο πίστης, ἀλλὰ μιὰ μεγάλη διαφορὰ κουλτούρας, ἐνῶ στὶς Ἐκκλησίες τῆς Μεταρρύθμισης τὸ θεμέλιο τῆς πίστης δὲν εἶναι τόσο κοινό, τὸ κοινὸ ὅμως εἶναι ἡ κουλτούρα.
Μαζί τους ὑπάρχει ἕνας ἄλλος τρόπος νὰ κάνουμε Οἰκουμενισμό, πράγμα ποὺ δὲν εἶναι πάντα εὔκολο.
—Καὶ ἡ ἐμπειρία Σας, ὡς Προέδρου τῆς Συνόδου τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ἑλβετίας;
—Ὑπῆρξα Ἀντιπρόεδρος γιὰ ἐννέα χρόνια καὶ γιὰ τρία Πρόεδρος.
Ἦταν μιὰ καλὴ ἐργασία. Ὡς Πρόεδρος ἄνοιξα πολὺ τὸ βλέμμα πρὸς τὴν Ἐκκλησία στὴν Εὐρώπη, ὅμως ἡ ἐργασία στὴν ἐπαρχία μου συνεχιζόταν, γι᾽ αὐτὸ ἔπρεπε νὰ ἀναζητηθοῦνε κοινά, πράγμα ὅμως ποὺ δὲν εἶναι πάντα εὔκολο.
—Ποῖος ὁ ρόλος τῆς ἐπιτροπῆς στὸ διάλογο μὲ τοὺς Ἑβραίους;
—Σχετικὰ μὲ τὶς σχέσεις μεταξὺ Καθολικῶν καὶ Ἑβραίων σ᾽ αὐτὸ τὸ συμβούλιο τῶν θρησκευτικῶν σχέσεων, ὁ Καρδινάλιος Κάσπερ ἔκανε πολλὰ γιὰ τὴ βελτίωση καὶ τὴν ἐμβάθυνση τοῦ διαλόγου.
Εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ γνωριστοῦμε καὶ νὰ ἐμβαθύνουμε τὶς θρησκευτικὲς διαστάσεις σ᾽ αὐτὲς τὶς σχέσεις.
Ὁ πρῶτος λόγος δὲν ἀφορᾶ στὶς πολιτικὲς σχέσεις, ἀλλὰ στὶς θρησκευτικές. Οἱ ἐπισκέψεις τοῦ Ἁγίου Πατέρα στὶς Συναγωγὲς τῆς Πολωνίας, τῆς Νέας Ὑόρκης καὶ τῆς Ρώμης εἶναι σημάδια πολὺ σημαντικά.
—Πῶς ἀξιολογεῖτε τὶς προσπάθειες τοῦ Πάπα Βενέδικτου 16ου, ὅσον ἀφορᾶ τὶς σχέσεις μὲ Χριστιανοὺς ἄλλων ὁμολογιῶν;
—Νομίζω ὅτι ὁ Ἅγιος Πατέρας ἔχει κάνει πολλά. Στὴν πρώτη ὁμιλία μετὰ τὴν ἐκλογή του, δήλωσε ἀνοιχτὰ ὅτι ὁ «οἰκουμενισμὸς εἶναι μιὰ πρόκληση, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ ὅτι ὁ διάλογος θεμελιώνεται στὰ κείμενα τῆς Β΄ Βατικάνιας Συνόδου.
Κυρίως στὰ ποιμαντικά του ταξίδια, πάντα ὑπάρχει ἕνα τμῆμα ἀφιερωμένο στὸν Οἰκουμενισμό. Ἂς πάρουμε γιὰ παράδειγμα τὸ ταξίδι του, στὴν Ἀγγλία τὸν Σεπτέμβριο.
Δὲν θὰ εἶναι εὔκολο, γιατί ἡ κατάσταση τῶν Ἀγγλικανῶν δὲν εἶναι ἁπλή, λέγεται ὅμως ὅτι ὁ Βενέδικτος ὁ 16ος , θέλει κυρίως τὸν Οἰκουμενικὸ διάλογο μὲ τοὺς Ὀρθόδοξους.
Γιὰ μένα εἶναι ἐντυπωσιακό. Ὁ Ἅγιος Πατέρας μοῦ ζήτησε νὰ κάνω αὐτὴ τὴν ἐργασία καὶ ἕνα θέμα, ποὺ ὑπογράμμισε πάρα πολύ, εἶναι ὅτι θέλει ἕναν ἐπίσκοπο ποὺ γνωρίζει τὶς Ἐκκλησίες τῆς Μεταρρύθμισης ὄχι μόνο ἀπὸ τὰ βιβλία, ἀλλὰ μὲ βάση τὴν πείρα του.
Αὐτὸ μᾶς δίνει νὰ καταλάβουμε, πόσο σημαντικὲς εἶναι οἱ Ἐκκλησίες τῆς Μεταρρύθμισης γιὰ τὸν Ἅγιο Πατέρα. Ὡς Καθηγητὴς ἔχει ἐργαστεῖ πολὺ στὸν τομέα αὐτό.
—Ποῖοι εἶναι ποιὸ σημαντικοὶ καρποὶ αὐτῶν τῶν διαλόγων;
—Εἶναι πάντα δύσκολο νὰ βλέπουμε τοὺς καρπούς, γιατὶ βάση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ἡ πνευματικότητα. Οἱ ἄνθρωποι δὲν μποροῦν νὰ κάνουν τὴν ἕνωση, ποὺ εἶναι δῶρο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Μποροῦμε νὰ ἐμβαθύνουμε τὸν θεολογικὸ διάλογο καὶ διάλογο τῆς ἀγάπης, κυρίως ὅμως εὐνοεῖται ἀπὸ τὸν Ἅγιο Πατέρα κατὰ τὶς συναντήσεις του, ὁ διάλογος τῆς Ἀγάπης.
—Ἂς μιλήσουμε γιὰ τὶς θρησκευτικὲς σέκτες. Πῶς μποροῦμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε αὐτὴ τὴν πρόκληση;
—Καταρχάς, ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ ἀναρωτηθεῖ, γιατί ὁ κόσμος πηγαίνει στὶς σέκτες. Γιατί δὲν ἔρχονται σὲ ἐμᾶς; Γνωρίζω ὅτι ἡ Σύνοδος γιὰ τὴν διδασκαλία τῆς πίστης ἔχει κάνει σημαντικὰ βήματα μὲ τοὺς Ἐπισκόπους, γιὰ νὰ ἐξετάσει τὸ θέμα αὐτό.
Καὶ πιστεύω ὅτι αὐτὸ ποὺ ἔχει ξεκινήσει σωστά, μποροῦμε νὰ τὸ συνεχίσουμε καὶ νὰ τὸ ἐμβαθύνουμε».
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΡ. ΦΥΛ. 1841
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου