Την «κακή εκπαίδευση» του Πέδρο Αλμοδόβαρ δύο πρώην οικότροφοι καθολικού σχολείου στην Ισπανία, επί δικτατορίας Φράνκο, επιστρέφουν στη δεκαετία του ’80 για να αντιμετωπίσουν το δαίμονά τους, τον πατέρα Μανόλο, ο οποίος «δίδασκε» σεξουαλική κακοποίηση. Με επίκεντρο την Ιρλανδία σήμερα η καθολική εκκλησία κατηγορείται ότι αποφεύγει ακόμη να αντιμετωπίσει τους δικούς της δαίμονες στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία.
Οι δημόσιες συγγνώμες του πάπα κι αρχιεπισκόπων για πολλά από τα χιλιάδες θύματα σεξουαλικής κακοποίησης από ρασοφόρους δεν αρκούν. Στο Δουβλίνο σήμερα, όπως στη Βοστώνη πριν από εφτά χρόνια, ζητούν απόδοση δικαιοσύνης και μια πιο σθεναρή στάση από το Βατικανό. Χιλιάδες πρώην τρόφιμοι οικοτροφείων, σχολείων, αναμορφωτηρίων, και άλλων ιδρυμάτων που μέχρι τη δεκαετία του ’80 λειτουργούσαν στην Ιρλανδία υπό τη σκέπη της καθολικής εκκλησίας, περίμεναν με αγωνία το πόρισμα μιας έρευνας που άρχισε το 2001 για τα σκοτεινά μυστικά που κρύβονταν επί δεκαετίες πίσω από ψηλούς τοίχους.
Ο πρόεδρος του ανωτάτου δικαστηρίου του Δουβλίνου, Σον Ράιαν, το έδωσε στη δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα. Μέσα σε 2600 σελίδες, που χωρίστηκαν σε 5 τόμους, περιλαμβάνονται στοιχεία που προκαλούν σοκ για τη σωματική σεξουαλική και ψυχολογική βία που ασκήθηκε σε χιλιάδες παιδιά σε διάστημα 70 ετών από ιερείς και μοναχούς στους οποίους αναζήτησαν καταφύγιο.
Οι ξυλοδαρμοί και οι βιασμοί των ανηλίκων σε εκατοντάδες ιδρύματα της καθολικής εκκλησίας στην Ιρλανδία δεν ήταν μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά γίνονταν συστηματικά και μάλιστα εν γνώσει των ανώτερων ιεραρχών. Ήταν ένα κοινό μυστικό που συγκαλύφθηκε μέσα σε ένα σύστημα που επέβαλε άκριτη πειθαρχία και σιωπή, και αντιμετώπιζε τους παιδεραστές ως αμαρτωλούς.
Αφού δήλωναν μετάνοια πίσω από κλειστές πόρτες, στις καλύτερες περιπτώσεις έπαιρναν μετάθεση σε άλλα ιδρύματα για να συνεχίσουν τη δράση τους. Όσο για τα θύματα που τολμούσαν να καταγγείλουν τους θύτες, αντιμετώπιζαν ως συνένοχοι στην αμαρτία, διεφθαρμένοι, ψεύτες, αφήνονταν μόνοι να επουλώσουν τις πληγές.
Τουλάχιστον 2000 πρώην οικότροφοι εκκλησιαστικών ιδρυμάτων, στην πλειονότητά τους άνδρες πια, προσήλθαν ενώπιον της ειδικής επιτροπής υπό το δικαστή Ράιαν για να καταθέσουν τις συγκλονιστικές μαρτυρίες τους, ελπίζοντας σε απόδοση δικαιοσύνης, ακόμη και ύστερα από πολλές δεκαετίες.
Περίπου 12500 άλλα θύματα επέλεξαν τον εναλλακτικό δρόμο, τη συμμετοχή στο κυβερνητικό πρόγραμμα αποζημίωσης (με 65.000 ευρώ έκαστος κατά μέσο όρο) υπό τον όρο πως δεν θα προσφύγουν στα δικαστήρια κατά του κράτους ή της εκκλησίας.
Για τον Τζον Γουόλς και πολλά άλλα μέλη της οργάνωσης θυμάτων παιδικής κακοποίησης που την περασμένη Τετάρτη κρέμονταν από τα χείλη του δικαστή Ράιαν, δεν υπάρχει ποσό που να απαλύνει τον πόνο και την οργή. Θέλουν την τιμωρία των ενόχων. Και νιώθουν πως προδόθηκε η εμπιστοσύνη τους για μια ακόμη φορά. Στο πόρισμα της επιτροπής καταγγέλλεται η σιωπή των εκκλησιαστικών αρχών και του υπουργείου παιδείας, που κατά καιρούς έστελνε επιθεωρητές, αλλά υπό τις πιέσεις καθολικών οργανώσεων δεν αποδίδονταν συγκεκριμένες ευθύνες σε συγκεκριμένα πρόσωπα, κατά συνέπεια δεν άνοιγε ο δρόμος ώστε οι παιδεραστές και οι ηθικοί αυτουργοί να καθίσουν κάποια στιγμή στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Ο Γουόλς όπως πολλά άλλα θύματα απορρίπτει τη συγγνώμη του αρχιεπισκόπου Ιρλανδίας Σον Μπρέιντι, ως «ρηχή, υποκριτική, άνευ ουσίας».
Αυτό το όνειδος, όπως το χαρακτήρισε ο αρχιεπίσκοπος Μπρέιντι, δεν αποτελεί ιρλανδική αποκλειστικότητα στους κόλπους της καθολικής εκκλησίας. Η ίδια ιστορία έχει επαναληφθεί στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού μέχρι τη μακρινή Αυστραλία -από την αρχή, την ενδημική κακοποίηση ανηλίκων υπό το κράτος του τρόμου, με κυρίαρχη μια νοοτροπία υποταγής με το φόβο του Θεού και της τιμωρίας για την «αμαρτία», μέχρι το τέλος- τις απόπειρες συγκάλυψης από ιεράρχες, το στρουθοκαμηλισμό και τις συγγνώμες άνευ ουσίας.
Πέρυσι τέτοια περίοδο, στην παρθενική επίσκεψή του στις ΗΠΑ, αιφνιδιάζοντας πολλούς, ο πάπας Βενέδικτος 16ος συναντήθηκε με θύματα σεξουαλικής κακοποίησης από καθολικούς ιερείς, ζητώντας ταπεινά συγγνώμη, γιατί η πίστη τους κλονίστηκε από κάποιους κακούς εκπροσώπους του κλήρου.
Από το 2002, οπότε αποκαλύφθηκε πως ένας ιερέας της Βοστόνης είχε κακοποιήσει τουλάχιστον 150 παιδιά εν γνώσει του αρχιεπισκόπου Μπέρναρντ Φράνσις Λο που παραιτήθηκε και διορίστηκε σε διοικητικό πόστο, έχουν γίνει εκατοντάδες καταγγελίες για αίσχη του παρελθόντος. Υπολογίζεται πως είναι τουλάχιστον 5000 τα θύματα στις ΗΠΑ από τη δεκαετία του ’50. Περίπου 100 ιερωμένοι έχουν καταδικαστεί από αστικά δικαστήρια. Ισάριθμοι στην Αυστραλία, όπου ο ποντίφικας επανέλαβε τη συγγνώμη πέρυσι το καλοκαίρι.
Η καθολική εκκλησία στις ΗΠΑ έφτασε στα όρια χρεωκοπίας, καθώς κλήθηκε να πληρώσει πάνω από δύο δισεκατομμύρια δολάρια σε αποζημιώσεις. Στην Ιρλανδία το αντίστοιχο κονδύλι των 1,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων επωμίζονται οι φορολογούμενοι και όχι η εκκλησία.
Όμως το μεγαλύτερο πλήγμα για την καθολική εκκλησία είναι η ρήξη της σχέσης εμπιστοσύνης με τον κλήρο. Όπως προκύπτει από δημοσκοπήσεις και στατιστικά στοιχεία, πολλοί πιστοί απομακρύνθηκαν από την εκκλησία, πολλοί νέοι διστάζουν να γίνουν μοναχοί ή ιερείς, παρότι λειτουργούν πλέον προγράμματα πρόληψης του κακού, ενημέρωσης των παιδιών και προσεκτικής επιλογής όσων τα περιβάλλουν.
Προκειμένου να επουλωθούν όλες οι πληγές, θύματα, οπως ο Τζών Γουόλς ζητούν από την αρχιεπισκοπή της Ιρλανδίας, της Βοστώνης ή του Σύδνεϋ και την αγία έδρα καλύτερη συνεργασία με τις διωκτικές αρχές, ώστε να απομονωθούν πλήρως οι δαίμονες του παρελθόντος, να λογοδοτήσουν και να μην επαναληφθεί στο κακό στο μέλλον.
Το περίεργο στην όλη ιστορία είναι πως ο Βαρθολομαίος κλείνει τα μάτια και θέλει να μην τα γνωρίζει. Δηλαδή στρουθοκαμηλίζει.
Και όχι μόνο τα αγνοεί ηθελημένα, αλλά και σπεύδει να ενώσει την Ορθοδοξία με το σάπιο παπισμό, του οποίου η κατρακύλα είναι χωρίς ελπίδα επανορθώσεως. Και τούτο διότι η θεωρητική του συστήματος του παπισμού δεν έχει καμμία σχέση με τη χριστιανική ηθική. Απενανίας σιωπηρώς ευνοεί τη διαφθορά και την ανομία των «κληρικών» της, επειδή έχει φύγει από το Θεό «εξέστραπται (ο παπικός κλήρος) και αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου